Spór o genezę martwej natury. Materiały sesji naukowej 25-26 X 2001

Spis treści Spór o genezę martwej natury. Wprowadzenie do sesji (Zygmunt Waźbiński) Tadeusz Żuchowski, Od świata przyrody do dzieła sztuki. Martwa natura jako problem autonomizacji sztuki Zygmunt Waźbiński, Intarsja: brakujące ogniwo w dziejach włoskiej martwej natury (1450-1550) Katarzyna Płonka Bałus, Motywy martwej natury w iluminatorstwie niderlandzkim XV w. Kilka uwag o artystycznych skutkach sakralizacji przyrody na północ od Alp Sergiusz Michalski, Martwa natura a sceny religijne na obrazach Pietera Aertsena i jego kręgu: próba interpretacji Lanfranco Ravelli, La presenza dei modelli fiamminghi tipo Aertsen-Beuckelaer nella pittura italiana del Seicento Hanna Benesz, Natura morta - Natura viva. Na tropie żyjących stworzeń w kwiatowej martwej naturze XVI i początku XVII wieku - przełomowa rola Ludgera tom Ringa Bożena Steinborn, Obraz Daniela Schultza Walka psa z ptakiem Anna Sobecka, Dwie martwe natury Willema Claeszoona Hedy Danuta Natalia Zasławska, Rosa Mutabilis. Obraz i znaczenie róży w malarstwie martwych natur kwiatowych krajów północnych w XVII i XVIII w. Marco Chiarini, Dutch and Flemish still life paintings in the Medici and Lorraine collections in Florence Helena Kowalska, Martwe natury w XIX-wiecznych zbiorach gdańskich kolekcjonerów Dariusz Kacprzak, Viva Napoli! Teatr natury. Dwie neapolitańskie martwe natury ze zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi Marcin Kaleciński, Martwe natury w typie trompe-l'oeil w zbiorach zamku w Olesku Podsumowanie (Zygmunt Waźbiński) Z Wprowadzenia Dlaczego taki tytuł? - Aby odpowiedzieć na to pytanie musimy sięgnąć do pamiętnej wystawy poświęconej martwej naturze zorganizowanej w paryskiej Orangerie przez Karola Sterlinga. Ten wybitny, urodzony w Warszawie, historyk sztuki swoje przemyślenia na temat tego gatunku artystycznego utrwalił w opublikowanej w tym samym roku książce pt. La nature morte de l'antiquite a nos jours. Już sam tytuł publikacji jest wielce wymowny: dotyczy jednego z ważnych gatunków malarstwa europejskiego, który powstał w określonym momencie historycznym, przeżywał okresy swego rozkwitu i upadku. Główną tezą Sterlinga było to, że martwa natura powstała w epoce starożytnej. I choć została zapomniana w średniowieczu, odżyła w okresie odrodzenia, przeżyła swój wielki rozkwit w epoce baroku, aby osiągnąć szczyty na przełomie XIX i XX wieku. Jest to zatem gatunek, którego dzieje liczą około dwóch tysięcy lat.