Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach

Książka została wydana intertesująco, z mapką tras przemytu i ciekawymi zdjęciami. Zaciekawiła mnie, gdyż w latach osiemdziesiątych mój znajomy z Gliwic w ten sposób sobie dorabiał i w tych czasach opowiadał o tym. „Sopwiedź Hana Solo” opowiada o jednym ze sposobów dorabiania się Polaków za granicami jeszcze komunistycznego państwa. Ciekawy jest mechanizm przemytu i to co przemycano. Chyba jednak fenomenem patrząc już z obecnych czasów jest wspólnota jak powstała wśród przemytników, można by rzec jeden za wszystkich, wszyscy za jednego, wzajemna pomoc, wspieranie się. W czasach przed telefonią komórkową i wszechobecnym internetem trzeba chylić czoła przed tak sprawnie działającymi grupami. Opowieść jest barwna, naładowana emocjami, wręcz naładowana adrenaliną i miłością do ekstremalnych wyzwań, miejscami zabawna, miejscami smutna. Ciekawe są opisy ulic Indii, czujemy atmosferę tych miejsc. Interesujące są rozważania ile Indie zyskały, a ile straciły na dominacji angielskiej. Bilans strat i zysków jest przerażający i nikt nie czuje się winny. Rozważania te są uniwersalne, gdyż dotyczą nie tylko Indii, ale i innych krajów, które przez setki lat były koloniami. Ponieważ była to zawsze zwarta grupa obcokrajowców zajętych własnymi sprawami to ich interakcje ze światem Indii były dość ograniczone, to się odbija na opisie samych Indii i ludzi tam żyjących. Ma się wrażenie, że oglądamy Indie za szyb lotnisk, hoteli i z rikszy. Dorzuca garść ciekawostek ze swojego pobytu w Indiac...

Bardzo mieszane uczucia.

Po pierwsze - sugeruję nie zaczynać od Przedmowy Wojciecha Kurtyki. Za dużo ideologii i politykowania. Mnie skutecznie odrzuciło od ksiązki na kilka dni.
Co ma himalaista do tej książki? Nie wiem. I on sam tez chyba nie wie, bo pisze bez sensu.

Po drugie - sama książka napisana jest przyjemnym w odbiorze językiem, łatwo i szybko sie ją czyta. Jeśli ktoś lubi chaos, to będzie czuł się tutaj bardzo dobrze. Moja polonistka złapałaby się za głowę. Całą szkołę nam powtarzała, że chodzi o to, żeby pisać na temat, a nie wszystko co się wie. Autor ewidentnie miał problem z selekcją materiału, więc wrzucił wszystko co miał - mamy zatem wspomnienia, reportaż i książkę historyczną w jednym.
Przyjemny język i krótkie rozdziały sprawiają jednak, że książkę czyta się przyjemnie i niedociągnięcia uchodzą na sucho. Niektóre anegdoty są naprawdę przeurocze.

Po trzecie - najważniejsze. Autor reprezentuje system wartości skrajnie różny od mojego. Z tym mam problem. Jeśli pojechaliście kiedyś za granicę i musieliście zmierzyć sie ze stereotypowym obrazem Polaka - oszusta, kretacza, lawiranta, to zawdzięczanie to takim ludziom jak Autor.
Autor jest z tego dumny. Ba! Zrobił to, żeby zaimponowac ojcu. Aż strach myśleć jakie wartości przekazał swoim dzieciom.

Długo jeszcze jako kraj będziemy pracować nad poprawą naszego wizerunku. 

Pierwszy raz w życiu nie daję żadnej gwiazdki. Byłoby to niemoralne.

Niektórzy całe życie marzą o przygodach, inni o nich czytają a tylko nieliczni je naprawdę przeżywają a potem czasem o nich piszą. Tak jest w przypadku Cezarego Borowego i jego reportażu "Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach" - całość jest bowiem zapisem wspomnień z czasów pełnej fantazji młodości chłopaka, który spędził kilka lat będąc przemytnikiem w Indiach. Bohater dzieli się z nami swoimi doświadczeniami a wszystko to, o czym opowiada, przepuszcza jeszcze przez sitko przemyśleń aktualnych, przybliża nam obraz tego egzotycznego kraju z czasów lat 80, filtrując go przez kadr teraźniejszy.

Książkę, choć jest pokaźnych gabarytów, czyta się szybko - trudno oderwać się od tych historii, które wciągają czytelnika w swój wir, budzą emocje, każą trzymać kciuki i kibicować bohaterom. Razem z nimi współodczuwamy, przeżywamy rozterki, radość i strach. Napisana przejrzystym, przyjemnym stylem- czyta się niczym najlepszą powieść przygodową!

Przyznaję, że nie zdawałam sobie sprawy z faktu, że tak wielu Polaków zajmowało się wówczas przemytem w tamtych stronach świata. Wiedziałam o handlu złotem z sąsiadami ze Wschodu, natomiast skala i rodzaj usług oraz pomysłowość przemytników w Indiach zupełnie mnie zaskoczyła.

C. Borowy pisze o kraju nad Gangesem z pewną czułością charakterystyczną dla rzeczy bliskich sercu, jest to swoisty hołd oddany ważnym miejscom i ludziom. Opowieści dotyczące działa...