/o-178487/n/sprostowanie-i-odpowiedz-prasowa)
Prezentowana publikacja jest pierwszą monografią dotyczącą sprostowania i odpowiedzi prasowej od czasu uchwalenia ustawy - Prawo prasowe z 1984 r.
Tematyka sprostowania i odpowiedzi prasowej należy do trudnych i cechujących się szczególną specyfiką. Dowodem na to jest tocząca się ożywiona dyskusja poświęcona określeniu gwarancji wolności wypowiedzi z jednej strony i niezbędnych ograniczeń tej wolności i rygorów jakim powinni poddani być dziennikarze z drugiej. Omawiane w publikacji sprostowanie i odpowiedź prasowa są jednymi z zasadniczych instytucji stojących na straży równowagi pomiędzy prasą a innymi podmiotami.
Analizowane w monografii zagadnienie jest przedmiotem licznych sporów w nauce prawa prasowego. Autor publikacji przedstawia stanowisko doktryny, a także wnikliwie opisuje wzajemne zależności pomiędzy regulacją prawa prasowego a innymi aktami prawnymi w omawianym zakresie. Rozprawa została poświęcona aktualnie obowiązującemu stanowi prawnemu, na tle którego autor podejmuje wysiłek sformułowania postulatów de lege ferenda, stając na stanowisku, że obecne unormowania nie odpowiadają w znacznym stopniu potrzebom społecznym.
Monografia powinna służyć zarówno teoretykom, jak i praktykom prawa: sędziom, adwokatom i radcom prawnym, a także środowisku mediów: dziennikarzom, wydawcom prasy, stale rozwijającej się branży public relations oraz studentom prawa i kierunków dziennikarstwa.
Tematyka sprostowania i odpowiedzi prasowej należy do trudnych i cechujących się szczególną specyfiką. Dowodem na to jest tocząca się ożywiona dyskusja poświęcona określeniu gwarancji wolności wypowiedzi z jednej strony i niezbędnych ograniczeń tej wolności i rygorów jakim powinni poddani być dziennikarze z drugiej. Omawiane w publikacji sprostowanie i odpowiedź prasowa są jednymi z zasadniczych instytucji stojących na straży równowagi pomiędzy prasą a innymi podmiotami.
Analizowane w monografii zagadnienie jest przedmiotem licznych sporów w nauce prawa prasowego. Autor publikacji przedstawia stanowisko doktryny, a także wnikliwie opisuje wzajemne zależności pomiędzy regulacją prawa prasowego a innymi aktami prawnymi w omawianym zakresie. Rozprawa została poświęcona aktualnie obowiązującemu stanowi prawnemu, na tle którego autor podejmuje wysiłek sformułowania postulatów de lege ferenda, stając na stanowisku, że obecne unormowania nie odpowiadają w znacznym stopniu potrzebom społecznym.
Monografia powinna służyć zarówno teoretykom, jak i praktykom prawa: sędziom, adwokatom i radcom prawnym, a także środowisku mediów: dziennikarzom, wydawcom prasy, stale rozwijającej się branży public relations oraz studentom prawa i kierunków dziennikarstwa.
