Opinia na temat książki Stulecie chirurgów - Jurgen Thorwald

W czasach popularności analgezji i anestezji, kiedy pacjent wchodząc do gabinetu stomatologicznego zamiast "dzień dobry" mówi "poproszę znieczulenie", a przed pobraniem krwi przykleja sobie plasterek znieczulający, niewyobrażalne wydaje się wyrywanie zębów czy wykonywanie operacji na tzw. żywca. A jednak początki chirurgii i stomatologii pełne są wrzasków i cierpień ludzi, których do jednego i drugiego konowała sprowadzała tylko ostateczność.

Ból to jednak nie wszystko. Zasady aseptyki i antyseptyki również nie są stosowane od zawsze, co nam współcześnie wydaje się nie do pomyślenia. Czyste ręce i narzędzia w pewnym okresie dziejów medycyny, uważano za upierdliwy wymysł szaleńca. Prosto z prosektorium, gdzie przeprowadzano sekcje, hordy studentów kierowały się do sal chorych niosąc tylko śmierć.

Nie myślcie, że nie wiemy, co się o nas mówi, na przykład, że zakładamy maseczki tylko po to, żeby nie oblizywać narzędzi z krwi :P Cieszcie się, że nie żyjecie w czasach, kiedy chirurg podwiązując naczynie trzymał skalpel w zębach, żeby mieć obie ręce wolne. O wycieraniu tegoż narzędzia w zakrwawiony, ewentualnie pokryty innymi wydzielinami fartuch i zakładaniu materiałów opatrunkowych prosto z podłogi na ranę nie wspominając. W końcu to były czasy, w których uważano gorączkę pooperacyjną za normę, a otwarcie otrzewnej za wyrok śmierci.

"Stulecie chirurgów" przybliży Wam bardzo dokładnie rzeźnickie początki tej specjalności, nie polecam jednak książki osobom o słabych nerwach, szczególnie tym, które są wrażliwe na cierpienie innych ludzi. Głównie cierpienie fizyczne, bo mnie tam wrzaski nie ruszają, w końcu do bycia dentystą trzeba mieć predyspozycje ;) Wrażliwym na tematy medyczne też nie polecam, będzie sporo babrania się we wnętrznościach, ranach sączących się ropą, nawet kilka zepsutych zębów się znajdzie. Reszcie polecam, czyta się świetnie!