Suche gałąki

Autorka opisuje z niezwykłą dokładnością los kobiety i jej odczucia w ciąży. Rozpoczyna się od tego jak pewna młoda kobieta odkrywa, że jest w ciąży. Robi tekst, na którym pojawiają się dwie niebieskie kreski, wskazujące na to, że zostanie matką. Wraz ze swoim partnerem bardzo cieszą się z tego faktu. Wybierają imię, przygotowują dom pod owego członka rodziny. Jednak kobieta czuje, że coś może być nie tak, chociaż chodzi na badania i wydaje się, że nie ma czym się martwić. Na początku przyszła mama, ma obawy jak każda z nas będąc w ciąży. Czy jej dziecko rozwija się dobrze? Jak każda z nas porównywała go do najmniejszego ziarenka, która stawało się coraz większym. Dużo czytała na temat ciąży i oglądała filmiki. Miała również koszmary związane z jej przyszłym dzieckiem.

Wszystko jednak wydawało się, że jest ok, do czasu aż pewnego w dnia w parku zaatakowały ją psy. Nic jej, co prawda nie zrobiły poza lekkimi skaleczeniami, ale podczas badań trafiła na doświadczonego lekarza, który widzi na USG, że płód rozwija się nieprawidłowo i ciąża powinna być przerwana już dawno temu. Czemu więc nikt wcześniej tego nie zrobił? Jaką decyzje podejmie przyszła matka? Jedno jest pewne. Nic już nie będzie dla niej takie jak kiedyś. Jej świat legł w gruzach. Straciła radość życia i nie wiadomo czy jeszcze kiedyś ją odzyska.

Książka porusza i to bardzo. Dostarcza wielu emocji. Na początku czujemy wraz z bohaterką radość z tego, że jest w ciąży. Ale cz...

Już dawno nie czytałam tak bolesnej książki. Na samym wstępie mamy zaznaczone, że ta książka to dziennik, w którym główna bohaterka opisuje swoje uczucia i przemyślenia, a także wspomnienia z młodszych szalonych lat. Nasza bohaterka dowiaduje się, że jest w ciąży. Miał to być dla niej bardzo szczęśliwy czas i poniekąd taki on jest dopuki nie nadejdą czarne chmury, które przyniosą ze sobą ból, poczucie niesprawiedliwości, złość na kraj, społeczeństwo, a nawet na partnera. Kobieta staje przed niełatwym wyborem, aborcji i to w wysokiej ciąży. To wtedy książka coraz mocniej boli, kobieta nawet chce opuścić przynależność do kościoła a my stajemy się tego świadkami. W latach wcześniejszych była aktywistką. Urodziła się w rodzinie wierzącej inieumiejącejzaakceptować jej wybory, wymuszającej określone zachowania, bo przecież przynosi wstyd. My jako ludzie lubimy oceniać, a ona jako osoba wybierająca aborcję nie może otwarcie o tym mówić, musi kłamać, aby nie być potępioną. Książka ważna, dająca do myślenia, pokazująca ból i rozpacz matki, która pragnie dziecka a los jej to dziecko odbiera. Temat aborcji nie jest łatwy, wywołuje kłótnie, podziały, osądy. Przeczytajcie.

Pierwszy raz zdarzyło mi się usiąść do recenzji i poczuć niemoc, nie potrafiłam napisać nic poza słowem ból, które oddawałoby zawartość tej powieści.
Dawno nie odczuwałam takiej pustki, rozpacz tej bohaterki poczułam do szpiku kości.

Kiedy otwierałam Suche gałązki nie wiedziałam, że odpalam lont, który z całą mocą wybuchnie po kilku stronach. To nic innego jak kronika cierpienia. Napisana w formie dziennika, mocno realistyczna opowieść pokazuje nam co przeżywa kobieta na wieść, że jej dziecko urodzi się z wadami letalnymi. By przetrwać tą trudną drogę potrzeba nie tylko odpowiednich funduszy, ale i ogromu wytrwałości. To kobieta zostaje sama na polu bitwy - sam na sam z własną rozpaczą.
Gdy suche gałązki, z których wiła gniazdo okazują się nieprzydatne postanawia je podpalić.

Autorka wzbogaca relację bohaterki przeplatają ją rozdziałami przedstawiającymi ciążę w innych kulturach, opisując zwyczaje i znaczenia.
Suche gałązki mocno dały mi do myślenia.