Sven Hannawald. Triumf. Upadek. Powrót do życia

Byłam i chyba na zawsze pozostanę Małyszomanką (cóż, data urodzenia zobowiązuje :) i fanką skoków narciarskich. Dlatego z ogromną ciekawością sięgnęłam po autobiografię jego największego rywala. Sven Hannawald nigdy nie należał do szczególnie lubianych w Polsce skoczków. Wydawał się arogancki, antypatyczny, przekonany o własnej wyższości. Kolejne strony książki pokazują zupełnie inny obraz człowieka. Człowieka, zbyt wcześnie wrzuconego w tryby sportu wyczynowego, trochę zagubionego, nie radzącego sobie z przyjmowaniem sukcesów, perfekcjonisty. Bardzo cieszę się, że przeczytałam tę książkę. Sven nie próbuje się wybielić (cóż, tylko w Polsce był antybohaterem, w Niemczech był gwiazdą), stara się na swoim przykładzie pokazać czym jest wypalenie, jak ciężka i długotrwała może być z nim walka i w ten sposób pomóc innym. Wypalenie może dopaść każdego, nie tylko wybitnych sportowców. Już nie będę miała okazji kibicować Hannawaldowi jako skoczkowi (choć przyznam się, że raz na złość rodzinie i znajomym trzymałam za niego kciuki i skończyło się to ustanowieniem rekordu w Zakopanem) ale będę z sympatią wspominać jego udział w najgorętszym okresie Małyszomanii :)