Opinia na temat książki Szmaragdowa tablica

Po lekturze kolejnej książki Carli Montero mogę śmiało stwierdzić, że odpowiada mi jej styl pisania. W jej książkach czytelnik znajduje ciekawą zagadkę (także kryminalną), wciągający rys historyczny, rozbudowany wątek obyczajowy, a także wątek miłosny. Tego wszystkiego nie brakuje w "Szmaragdowej tablicy".

Powieść toczy się dwutorowo - z jednej strony poznajemy historię Sary Bauer z czasów II Wojny Światowej, z drugiej - stajemy się świadkami współczesnych prób odnalezienia "Astrologa" przez Anę.

Autorka w bardzo wciągający sposób opisała Nazistowską machinę grabienia dorobku kulturowego Europy. W ten sposób zachęciła mnie dosięgnięcia po inne książki - już historyczne - poświęcone temu tematowi.

Ale wracając do samej książki - obydwa wątki powieści są równie wciągające, czytelnik chce się dowiedzieć, jak potoczyły się wojenne losy Sary, czy udało się jej przeżyć. Jednocześnie do ostatnich rozdziałów nie wiadomo kto we współczesnej narracji jest czarnym charakterem.
Jedyna rzecz, która mi się w książce nie podobała to - w moim mniemaniu - lokowanie produktu (jak się to teraz zgrabnie nazywa). Ana nie słucha mp3 - tylko iPoda, nie używa telefonu komórkowego - tylko Blackberry itd.

Poza tym - czytelnik dostaje bardzo dobrą powieść, w której poruszane są poważne tematy: miłości do Nazisty, Holokaustu, II Wojny Światowej - w przystępnej formie.