Opinia na temat książki Szwedzki kryminał

"Szwedzki kryminał" to bardzo dobra lektura. I zdecydowanie ma coś ze skandynawskich kryminałów. Wiem, że tytuł dokładnie coś takiego sugeruje, ale nie było dla mnie sprawą oczywistą, że ów szwedzki kryminał podczas lektury otrzymam. Na szczęście tutaj wszystko się zgadza. Kryminał pełną gębą jest. A dokładniej, w pakiecie z detektywem Winklerem dostajemy mroczny, niepowtarzalny klimat, skomplikowaną intrygę, przeszłość pełną tajemnic, realistyczne postacie, a właściwie cały przekrój różnych osobowości, od tych zmęczonych życiem do czerpiących z tego życia całymi garściami oraz, co niemniej ważne, a może nawet najważniejsze, połączenie brutalności z właściwą dzieciom niewinnością i dobrym humorem. Najwięcej tego ostatniego wnosi do powieści postać babci detektywa, niejaka pani Roma, która z uporem maniaka twierdzi (między innymi), że alkohol też jest dla ludzi, a ona człowiekiem przecież jest. Fajny duet z tej dwójki i fajna ta babinka, taka z ciętym językiem i nieprzebierająca w słowach. Mimo, że ta relacja może nie zawsze powinna wyglądać tak, jak wygląda w powieści (pamiętajmy, że mówimy o relacji babcia-wnuk), ta dwójka potrafi przekonać czytelnika do siebie i mimo wszystko się obojgu wierzy. A przede wszystkim oboje stoją za sobą murem. Czego by nie nawyprawiało to drugie, zawsze może liczyć na konkretne wsparcie i ramiona gotowe utulić.

Książka jest interesująca, potrafi wciągnąć i nie odpuszcza do ostatniej strony. Bardzo ciekawym wątkiem jest wątek sekty i w ogóle cała przeszłość, która w powieści miesza się z wydarzeniami z teraźniejszości i która na te wydarzenia wydaje się mieć niebagatelny wpływ. Sporo tajemnic, które odkrywamy razem z bohaterem sprawia, że lekturze towarzyszą niesamowite emocje i niesłabnące napięcie. Nie brakuje też zwrotów akcji. A zakończenie to już w ogóle wprawia w osłupienie. Jeśli chodzi o styl autorów, jest lekki i przyjemny, dzięki czemu przez książkę płynie się gładko. W tym miejscu mogłabym się przyczepić jedynie do słownictwa, miejscami bardzo udziwnionego, które nie pasowało mi do treści, jak na przykład osławiony już chyba „smarciak”. Ale ponieważ nie jest to coś, co zaburzyło moją płynność czytania, czepiać się jakoś bardzo nie zamierzam.

Książka jest godna polecenia. Zaciekawiła mnie na tyle, że mam ochotę nadrobić poprzednie tomy, a to już coś znaczy. Jest klimatyczna, mroczna, nieco brutalna, a przede wszystkim bardzo wciągająca. Autorzy wiedzą, jak przykuć uwagę czytelnika i jak skutecznie przytrzymać go przy lekturze. To przemyślana, spójnie napisana opowieść, która trzyma w napięciu i wzbudza w czytelniku przeróżne emocje. Warto sięgnąć!