Opinia na temat książki Tam

Natasza Goerke prezentuje migawki z Nepalu. Pokazuje tamtejszy świat sięgając do wspomnień ze swojego pobytu w momencie, gdy nastąpiło jego niszczenie przez wstrząsy. Jako osoba zafascynowana miejscem, o którym w latach osiemdziesiątych nie można się było wiele dowiedzieć zapragnęła osobiście odkryć nieznane. Zetknięcie to spowodowało zapuszczanie korzeni i wykiełkowanie pomysłu, by dzielić swe przyszłe życie między to co tam, a co tu.
W jej tekstach fascynujące jest to z jakim oddaniem pisze o nepalskiej społeczności, kulturze i pięknie natury. Z ironią oddaje obraz Europejczyków, turystów goniących za zachodnimi wartościami nawet w obliczu odmiennej mentalności naznaczonej surowością krajobrazu, jak i bezwzględnością polityczną, strategiczną grą państw sąsiadujących.
Zostaje odmalowany nie tylko koloryt lokalny Katmandu oraz pomniejszych miasteczek, wiosek, ale jest też w zarysie przedstawiony obraz państwa walczącego z własną agonią, wykorzystywanego przez własnych przekupnych polityków(?). Chociaż trudno nazwać tak ludzi, którzy objęli władzę w świecie, który przestał być królestwem, ale nie do końca jest też republiką, a o demokracji trudno w takiej sytuacji nawet marzyć. Pod pewnymi względami Nepal kojarzy mi się z Polską; też jest krajem położonym pomiędzy młotem, a kowadłem. Chińszczyzna dziś zalewa cały świat, ale do Nepalu ma najbliżej i tam od dawna zlewa się i próbuje zatrzeć granice między tym co rodzime, a tym co napływa.
Wszędzie życie jest nieprzewidywalne, a najbardziej tam, gdzie żyje się na terenie ciągłych tarć płyt tektonicznych. Mimo iż na co dzień nie pamięta się o tym, to katastrofy są na wyciągnięcie ręki. I nawet w obliczu takiego kryzysu, gdy do bram kraju pukają z pomocą humanitarną skorumpowany rząd wymyśla przeszkody, by tę pomoc przekazać obywatelom.

Książa Nataszy Goerke nie jest odkrywcza. Dziś wszyscy możemy dowiedzieć się więcej o Nepalu z różnego rodzaju przekazów medialnych, blogów podróżniczych oraz książek, tych pisanych najczęściej przez przemierzających azjatyckie krainy. Najbardziej brakuje mi na naszym rynku porządnej książki dającej wnikliwą analizę sytuacji w Nepalu, jak i stosunków panujących między nim, a pobliskimi krajami. A Chiny i Indie względem Nepalu to jak bestie duszące kurczaka.