Thorgal: Czarna Galera

Thorgal wraz ze swoją brzemienną żoną prowadzą beztroskie życie na gospodarstwie Caleba (W przekładzie Wojciecha Birka (Egmont Polska) – Kaleba). Oczekują przyjścia na świat swojego dziecka, toteż nie planują żadnych najbliższych podróży. Nastoletnia Shaniah, oczarowana Thorgalem, pragnie by ten ją zabrał w lepsze miejsca, gdzie nikt nie traktowałby jej jako niepoważnej smarkuli. Pragnie zwiększyć swe perspektywy i nie tracić życia na wsi. Gdy poznaje swój dziecinny obraz w oczach Thorgala, uprowadza mu jego wierzchowca. Kłopoty zaczynają się, gdy zostaje napadnięta przez zbiega z Czarnej Galery, kuzyna Shardara Mocarnego, który odbiera jej konia dla umożliwienia sobie ucieczki. Nazajutrz ku gospodarstwu zmierza świta pod wodzą Ewinga, wysłana przez następcę tronu - księcia Veronara - w poszukiwaniu ich najważniejszego więźnia, przywódcy rebelii, imieniem Galathorn. Odrzucona przez Thorgala zazdrosna Shaniah decyduje się z zawiści wrobić go w konszachty z przeciwnikami polityki Shardara, toteż wiking zostaje siłą zaprowadzony przed tron rozpuszczonego Veronara na Czarnej Galerze. Tam rozsierdza kapryśnego władcę uniknięciem śmierci z łap jego udomowionego lamparta, Kheeli. Thorgalowi udaje się uciec po zwycięskiej walce z dzikim kotem, który to przypłacił ją życiem. Nie będąc w stanie się ukryć, żołnierze znowu sprowadzają Aegirssona na okręt, zakuwając z innymi niewolnikami do wioseł. Wzniecając pod pokładem awanturę z poganiaczami, Thorgal trafia do kajuty Ewinga, w której dowódca straży przesłuchuje wikinga pragnąc wydobyć informacje o swoim sprzymierzeńcu, Galathornie. Wraz z nim usiłuje obalić okrutne rządy Shardara. Veronar przyłapuje podwładnego na zdradzie stanu i pragnie dokonać samosądu poprzez egzekucją Thorgala z Ewingiem. W tym samym czasie do okrętu zbliżały się okręty bojowe wikingów z Jorundem Bykiem na czele, szykujących się do abordażu. W ferworze desperackiej walki okręt zostaje zdobyty, sam Veronar zaś uśmiercony. Ewingowi już na początku walki udało się wydostać ze statku i udać z kilkoma najemnikami w stronę gospodarstwa Caleba. Żona Thorgala, Aaricia, miała posłużyć jako zakładniczka do przekonania jej męża o sensie współpracy. Całe gospodarstwo zostało spalone, a mieszkańcy zginęli z rąk awanturników. Thorgal przekonany był o śmierci swojej żony - według słów Ewinga, wolała stracić życie w morzu. Shaniah, będąca zarzewiem nieporozumień, stanowiła ostateczny powód do pojedynku między wikingiem a byłym dowódcą Veronara. Thorgal zabija przeciwnika i udaje się ze złamanym sercem przed siebie. Shaniah z poczuciem winy, nie mogąc nic ze sobą zrobić wśród martwych mieszkańców spalonej wioski, rusza jego śladem.