Opinia na temat książki To nie jest kraj dla słabych magów

Agata Filipiak powraca z martwych. Życie na ziemi nie jest już takie cacy, odkąd wszyscy ludzie wiedzą o istnieniu istot z mocami - czyli Iskry. Między gatunkami wybuchła wojna. Agata staje się neutralna, a jedyne czego pragnie to zemsty na półdemonie, przez którego straciła praktycznie wszystko. Nagle przed nią staje zadanie do wykonania - ma znaleźć broń, która zabija istoty nadprzyrodzone. Kobieta nie zdaje sobie sprawy, że droga do niej będzie usłana trupami. Po czyjej jednak stronie będzie Agata? I czego pragnie Weles w swoim ziemskim życiu?

Pierwszy tom totalnie mnie nie zachwycił. Agata wkurzała mnie najmocniej na świecie. Jeśli miałabym jakąś listę bohaterek, które mnie irytowały, to niewątpliwie jej postać byłaby na pierwszym miejscu. W tej części jakoś mocno jej położenie się nie zmieniło, bo nadal kobieta ta wyzwala we mnie negatywne emocje. Natomiast jeśli chodzi o akcję, to tutaj zdecydowanie więcej się dzieje. Nie jest słodko pierdząco, jest mega mrocznie i brutalnie. Mamy tutaj ogromny kocioł negatywnych emocji, w których kąpią się zapomniane przez świat demony słowiańskie. Nie spodziewałam się, że Autorka zamieści w tej powieści aż taki długi dywan trupów. Przez to lepiej nie wybierać sobie postaci, której będzie się kibicować.

A co z Welesem? Może ja tego boga widzę zupełnie inaczej, nad czym w pierwszym tomie ubolewałam i płakać rzewnymi łzami mi się chciało. Tak w tym tomie mogę z ręką na sercu powiedzieć, że jego kreacja poszła na plus. Skurczybyk jeden!

Czy polecam? Tak. Polska fantastyka jest dziwna i bardzo różna, ale na plus. Każdy znajdzie coś dla siebie. Jednym się spodoba bardziej drugim mniej. Czy czekam na kolejny tom? Z ciekawości tak.