Trzeci głos

"Trzeci głos" to kontynuacja serii kryminalnej z Tomem Stiltonem i Olivią Rönning, autorstwa Cilli i Rolfa Börjlindów. Warto zachować kolejność ze względu na kontynuację losów głównych bohaterów, mimo że sprawy kryminalne nie łączą się.

Olivia musi pogodzić się z wiedzą na temat własnego pochodzenia i zastanowić się nad swoją przyszłością. Tom wyszedł z bezdomności i zamierza rozprawić się z tym, który najbardziej się do jego upadku przyczynił — obecnym szefem Biura Kryminalnego, lecz najpierw na prośbę Abbasa, jedzie z nim do Marsylii, by poznać szczegóły brutalnego morderstwa jego znajomej z cyrku.

Ta historia wciągnęła mnie w swoje lepkie macki i nie zdołałam się uwolnić, nie poznawszy jej zakończenia. Samobójstwo, które okazuje się morderstwem, przemyt narkotyków, poważne zaniedbania w domach opieki i poćwiartowane zwłoki pięknej cyrkówki. Od początku pojawia się mnóstwo interesujących wątków, które w miarę upływu czasu okazują się mieć ze sobą wiele punktów stycznych. Uwielbiam tę złożoność, to najdrobniejsze w każdym szczególe dopracowanie. Wszystkich bohaterów zdążyłam już całkiem nieźle poznać i polubić, więc powrót do nich sprawił mi niebywałą radość.

"Trzeci głos" to trzymający w napięciu kryminał o wielopłaszczyznowej fabule, który zapewni Ci kawał świetnej rozrywki na długie godziny.

Drugi tom serii i w moim odczuciu - lepszy. Po pierwszej części, trochę chaotycznej, miałam obawy jak autorzy pociągną dalej temat. Nie wyszło źle. Budowa fabuły jest podobna, jednak bardziej uporządkowana, spójna i przemyślana, dla mnie na plus.

Od wydarzeń znanych nam z pierwszego tomu mija około roku. W życiu bohaterów trochę się pozmieniało, ale autorzy już na początku nam to wyjaśniają. Mamy pewne wzmianki o przeszłości, jednak raczej to zarys niż spojler, dlatego nawet nie znając wcześniejszych losów bohaterów, spokojnie się odnajdziemy. Sprawy rozwiązane w pierwszym tomie zostawiamy, a Tom i Oliwia będą zaplatani w kolejne. Zarys fabuły jest zbliżony w każdym tomie, sprawa z przeszłości, w dodatku nierozwiązana, do tego bieżące wydarzenia i mamy gotową skomplikowaną historię. Jak wcześniej to był mankament, tak teraz to działa i nie powoduje u mnie konsternacji. Nie sposób domyślić się w którą stronę pójdzie akcja, zakończenie może zaskoczyć, ale wszystkie wątki, główne czy to poboczne, doczekają się rozwiązania.

Nie jest to jeszcze powieść, która by mnie w pełni zachwyciła, jednak jestem zadowolona. To był dobrze spędzony czas i po moim sceptyzmie nie zostało nic. Biorę się za kolejną część.

Jeśli jeszcze nie czytaliście i ciągle się zastanawiacie czy warto to pragnę was zachęcić do lektury kontynuacji Przypływu. Poznajemy w niej dalsze losy Olivii i Toma, a także reszty poznanych już bohaterów. Śledzimy przemianę psychologiczną bohaterów i szukanie nowej drogi życia.
W drugim tomie autorzy w znakomity sposób łączą dwie sprawy kryminalne- jedną w Szwecji, drugą we Francji. Obie dotyczą morderstw, jednak na tym podobieństwa się kończą. Jedna dotyczy upozorowanego samobójstwa, zaginionych narkotyków i nieprawidłowości w domu spokojnej starości. Druga zaś dotyczy brutalnego morderstwa młodej, pięknej kobiety, która była ważną częścią przeszłości Abbasa el Fasiego.
Choć zagłębiamy się w śledztwa nie sposób odciąć się od przeżyć bohaterów, którzy na swój sposób szukają metody by rozliczyć się z przeszłością i znaleźć metodę by się porozumieć.