Tych dwoje

W tej części mamy okazję poznać losy kuzyna Kacpra - Adriana oraz przyjaciółki Kamili - Kseni. Adriana i Ksenię dzieli bardzo dużo. Ksenia jest o sześć lat młodsza od Adriana. Ona młoda, uczy się, jednak ma wiele rodzinnych problemów. On starszy chłopak, który wiele już przeszedł, prowadzi swój własny klub, w którym dziewczyna pracuje. Między nimi rodzi się silne uczucie, który początkowo próbują ignorować. Jak potoczą się losy tych dwoje?

Ta część jest zdecydowanie najsłabszą z całego cyklu. Książka jest przeznaczona dla nastoletnich dziewczyn. Wydaje mi się, że dla takiej czternastoletniej czy piętnastoletniej dziewczyny ta książka jest nieodpowiednia. Przemyt, narkotyki, gwałt, mafia... to chyba nie jest odpowiednie dla nastolatek?!

Czytając tę część miałam wrażenie, że jest ona pisana na siłę. Historia tych dwojga była nudna, nic nie wnosiła. Jak dla mnie cały cykl powinien się zakończyć na drugiej części Niepokornych.

To już trzecia część trylogii Niepokorni. Dwa poprzednie tomy dotyczyły Kacpra i Kamili, a teraz na pierwszy plan wychodzi uczucie Ksenii i Adriana. I to nie jest łatwa znajomość, chłopak jest starszy o 6lat, ma za sobą nieciekawą przeszłość, a ta daje o sobie znać w najmniej odpowiednim momencie. Czy ta miłość ma szansę?

Na początku zaznaczę, że odczuwam zgrzyt jeśli chodzi o wiek bohaterów. Książka jest reklamowana jako lektura dla nastolatek, dziewczyn 14letnich, może 15letnich. A bohaterzy są pełnoletni, pracują w nocnych klubach, babrają się w narkotykach czy uprawiają przygodny seks. Może jestem stara, ale mnie to nie pasuje. Chociaż Ksenia nie zachowuje się jakoś zbytnio dojrzale, a przkonanie, że wszyscy dorośli są źli raczej przystoi młodszym bohaterkom.
Sama historia jest krótka i prosta. Uczucie pokroju Romea i Julii, niezrozumienie przez otaczający świat, problemy z przeszłości - to wszystko stanowi oś powieści. Nie będzie zwrotów akcji, chociaż jedna strzelanina się trafi. Trochę to wszystko naiwne, czarno-białe, ale w ogólnym rozrachunku przyjemne. Bo książkę szybko się czyta, nie jest nudna i odpowiada na zapotrzebowanie nastolatek. Miłość do grobowej deski pomimo wielu trudności. Ja nie jestem romantyczna i może tu jest pies pogrzebany?

Ostatni tom można czytać bez znajomości poprzednich, bo wydarzenia nie łączą się mocno, raczej to luźne nawiązania. Powieść dla romantyczek, które lubią szczęśliwe zakończenia.

Czytałam już dwie książki pani Sangusz. Pierwsza podobała mi się bardzo, druga już mniej. Tą umieściłabym gdzieś po środku.
Adrian jest właścicielem klubu. W okresie dorastania był zmieszany w narkotyki. Aktualnie stara się żyć normalnie, prowadząc legalny biznes. Niestety przeszłość daje o sobie ciągle znać. Ksenia jest kelnerką w klubie Adriana w którym od dawna się podkochuje. Na co dzień jej życie wygląda niemalże idealnie. Bogaci rodzice, zero zmartwień. Jej świat lega w gruzach, gdy dowiaduje się, że jest w rękach ojca jako karta przetargowa, a jej matka udaje, że tego nie widzi.
Czy Adrian i Ksenia mimo przeciwności losu dadzą sobie szansę na miłość?
Niepokorni tych dwoje to nie jest zła książka, ale kompletnie nie dla mnie. Ja się już nie nadaję do czytania takich nastoletnich książek. Za dużo w tym dla mnie infantylności, naiwności i prostoty w fabule i języku. Ode mnie 5/10.