Upadłość konsumencka

Przedmiotem analizy jest problem Izw. upadłości konsumenckiej. Problem ten jest pokazany na przykładzie wybranych rozwiązań krajów członkowskich - zagadnienie to nie jest wprawdzie no razie przedmiotem regulacji europejskiej, wszelako istnieje ścisły związek między tendencją regulacji kredytu konsumenckiego oraz ewentualna potrzebą regulacji upadłości konsumenckiej. Autor rozważa koncepcję działalności „na przedpolu\" upadłości (odpowiedzialne udzielanie kredytu).
W regulacji upadłości konsumenckiej Autor proponuje model dwuetapowy (faza pozasądowa i sądowa) - najpierw próba sanacji i układu z wierzycielami, upadłość dotyczy przypadków nadmiernego i beznadziejnego zadłużenia pasywnego, tj. niezawinionego przez solidnego konsumenta, który dzięki temu uzyskuje przywilej restytucji statusu obywatela, pracownika i podatnika i nie musi korzystać z opieki socjalnej. Nie oznacza to „powszechnej amnestii\" dla dłużników, w tym nieuczciwych, ze szkodą dlo wszystkich, w tym uczciwych konsumentów.
Na świecie poszukuje się nowych systemów upadłości konsumenckiej, w których instytucja uwolnienia od reszty długu nie rodziłaby hazardu moralnego i byłaby najbardziej efektywna społecznie. Ogranicza się również dostęp do przywileju upadłości. Chodzi o to, by uwolnienie od reszty długu działało także prewencyjnie - także wobec innych konsumentów. Kluczowym problemem jest bowiem zapobieganie upadłości - popadaniu w pułapkę zadłużenia.
Celów socjalnych nie powinno się przypisywać prawu bankowemu, lecz raczej poszukiwać rozwiązań w innych sferach prawa i polityki społecznej, zdrowotnej, edukacyjnej, itp. Nadmierne skrzywienie relacji umownych na rzecz jednej strony (konsumenta) może wywoływać zjawisko hazardu moralnego, postaw roszczeniowych, odpowiedzialności a w pewnym sensie - ubezwłasnowolnienia konsumenta. Tym samym nadmierny paternalizm obraca się przeciwko interesom konsumenta.
Prof. dr. hab. Felik Sledler