Opinia na temat książki Urwisko

Lektura "Urwiska" zaczęła się od łez, moich łez, która polały się, gdy przeczytałam pierwsze zdania, a opisują sytuację, gdy matka pozostawia na pewną śmierć swoje roczne dziecko w rozgrzanym od upału samochodzie. Oczy szeroko otwierają mi się ze zgrozy, gdy słyszę, że robi to wszystko z miłości. Oczywiście po takim wstępie muszę dowiedzieć się: dlaczego?!

Pięć lat później policyjne Archiwum X na nowo rozpatruje sprawę zaginięcia Moniki Chudzińskiej, która pół roku wcześniej odpowiadała za śmierć swojego dziecka.

Sprawa kryminalna toczy się na równi z prywatnymi problemami dwójki głównych bohaterów, to ciąg dalszy tego, co wydarzyło się w "Wiatrołomach". Autor bardzo dobrze kreuje każdą z postaci, powoli dodając nowe szczegóły, niespiesznie rozwijając wątki. Zabieg ten pozwala czytelnikowi zagłębić się w myśli, odczucia i emocje bohaterów powieści. Komisarz Maria Herman, była kiedyś uzależniona od hazardu, a jej zawodowy partner Olgierd Borewicz po godzinach ochrania super tajny klub dla swingersów. Jak już wspominałam, ciekawość budzą nie tylko postacie pierwszego planu, lecz i te, które przyjedzie nam poznać przy okazji toczącego się właśnie dochodzenia.

Pozostaję pod dużym wrażeniem stylu, języka, kreacji postaci, pomysłu na fabułę, intrygi. Czytam i nie chcę kończyć, tak dobre to jest za każdym razem.

"Urwisko" to drugi tom nowego cyklu kryminalnego Roberta Małeckiego z policjantami Archiwum X Marią Herman i Olgierdem Borewiczem.