Opinia na temat książki Uśpieni

Czy zdajemy sobie sprawę, że z tym wszystkim każdego dnia może zmagać się mały człowiek, któremu nie poświęca się dostatecznie dużo uwagi?

Jego krzyk jest często niemy... Boli w środku.

Jak wiele jest w stanie znieść dziewczynka, która musi radzić sobie sama, ze swoimi emocjami, dziecięcymi problemami?

"Uśpieni" to książka, o której do samego końca nie wiedziałam, co myśleć. Przyznam szczerze, że wciąż czytałam ją dalej licząc na jakieś "bum" w pewnym momencie. Akcja toczyła się wraz z życiem codziennym bohaterów. Były dobre dni, ciche dni. Te spokojne i wybuchowe. I do samego końca nie wydarzyło się według mnie nic, co podkręciłoby akcję. Jednak, gdy skończyłam powieść i na spokojnie zaczęłam analizować to, z czym się zapoznałam - dotarło do mnie, co tak naprawdę mam przed sobą.

Teraz myślę, że nie była to łatwa lektura i gdybym choć odrobinę była przygotowana na to, co tu odkryję, może zwracałabym uwagę na więcej szczegółów. Może zatrzymałabym się w którymś momencie, aby przemyśleć coś bardziej.

Jest to powieść o samotności, a dokładniej o samotności w tłumie.

To historia o dziewczynce, która choć z każdej strony otoczona bliskimi, nie mogła uzyskać pomocy, nie mogła poprosić. Wciąż spotykała się z barierą, jaką chociażby wybudowała sobie wokół siebie jej matka.

Agata każdego dnia przygląda się swoim bliskim. Brat, który nieustannie ją poniża i dokucza. Ojciec, jest wesoły, zawsze chętny do zabawy, jednak coraz bardziej poddaje się nałogowi. Babcia faworyzująca tylko jedno z wnucząt - macie rację, nie chodzi o Agatę.

Dziewczynka zbyt szybko poznaje to, co zakazane - odkrywa bowiem schowane w domu filmy pornograficzne. A to boleśnie krzywdzi jej psychikę.

Co ukuło mnie najbardziej? Szalone imprezy dorosłych, podczas których pozostawione same sobie dzieci obserwowały to wszystko ukradkiem.

"Uśpieni" to z pozoru chaotyczna powieść, obfitujaca w coraz to nowych bohaterów. Jednak chyba właśnie tak wygląda życie Agaty - istny chaos. I powiem Wam, że my czytelnicy tak właśnie się poczujemy, poznając historię przedstawioną oczami tego dziecka.