Opinia na temat książki Viva Dalia

Na rynku wydawniczym jest całe mnóstwo pozycji, które warto przeczytać. Jak jednak w gąszczu premier znaleźć prawdziwą perełkę? Otóż czasami zupełnie mimowolnie same wpadają nam w ręce. W moim przypadku tak właśnie się stało. Kiedy dostałam propozycję patronowania ''Viva Daila'' Iwony Feldmann, na początku nie byłam zbytnio przekonana, gdyż nie wiedziałam, czego mam się spodziewać. Czy pozytywnego odbioru, tak jak to miało miejsce podczas lektury ''Vigo. Mroczne serce'' oraz '' Felix Mroczna zemsta'', czy może duży niedosyt, który doświadczyłam w trakcie czytania ''Lothar, jesteś mój!''. Mimo obiekcji, postanowiłam zaryzykować. I to był strzał w dziesiątkę. Otrzymałam bowiem unikalną historię, która porusza do głębi i na długo zostaje w pamięci. Dla mnie - po prostu rewelacja!

Fabuła rozgrywa się w malowniczej Andaluzji. W wyniku nieprzewidzianego splotu okoliczności dwudziestosześcioletnia prawniczka Dalia Marietta Ruiz Zapatero y Montero, po kolejnej awanturze z ojcem wyjeżdża z Madrytu, aby zmierzyć się z gorzką prawdą, która spadła na nią jak grom z jasnego nieba. Nic nie idzie jednak zgodnie z planem. Zraniona i rozgoryczona dziewczyna postanawia na jakiś czas odciąć się od dotychczasowej codzienności i zamieszkać w Maladze. Już pierwszego dnia pobytu poznaje Sama Rynga – charyzmatycznego żołnierza Hiszpańskiej Legii Cudzoziemskiej. Między nimi od razu zaczyna iskrzyć. Czy przypadkowa znajomość przerodzi się w coś więcej? Jaką rolę w ich życiu odegra piętnastoletnia Evita wyrzucona przez matkę z domu? Spodziewajcie się niespodziewanego!

Iwona Feldmann zaserwowała świetną powieść obyczajową z elementami romansu i dramatu społecznego, opartą na faktach, jednakże nie przedstawiającą prawdziwych wydarzeń, a jedynie upiększoną wytworem wyobraźni autorki. Każda kolejna strona zaskakuje czymś nowym i nieoczekiwanym. A im bliżej końca, tym więcej pytań, wątpliwości i refleksji. Poruszono tutaj wiele trudnych i poważnych wątków, takich jak gwałt, brak wsparcia i niezrozumienia ze strony najbliższych, wypaczone relacje rodzinne, handel dziećmi, nielegalna adopcja, podejmowanie trudnych i przełomowych decyzji, szukanie swojego miejsca na świecie itp. To wszystko składa się na wartościową literaturę, z której można wyłuskać wiele uniwersalnych treści i mądrych wskazówek.

Największym plusem i magnesem tej książki są intrygujący i ciekawie skonstruowani bohaterowie, zarówno pierwszo-, jak i drugoplanowi. Jak każdy z nas posiadają zarówno zalety, jak i wady czy słabości. Wśród nich prym wiedzie Dalia, która dotychczas żyła w swojej pięknej ''bańce'' – z dala od większych trosk i zmartwień. Lecz to wszystko zmienia się w jednej chwili, gdy umiera jej ukochana mama. Wówczas wychodzą na jaw skrzętnie skrywane tajemnice rodzinne, które burzą jej spokojną egzystencję. Przygotujcie się na wielki szok. Równie intrygującą postacią jest Sam - przystojny, niesamowicie męski dowódca jednego z pułku Hiszpańskiej Legii Cudzoziemskiej, z pochodzenia Polak. Mężczyzna właśnie wrócił z ośmiomiesięcznej misji w Afryce do swojego domu w Maladze i zamierza trochę odpocząć od swoich obowiązków, spędzając czas na niezobowiązujących randkach z kobietami. Co z tego wyniknie? Czy znajdzie się ktoś, kto całkowicie zawróci mu w głowie? Przekonajcie się sami. Wspomnę jeszcze o Evicie, nastoletniej Hiszpance, która dostaje od losu cios za ciosem. Jej rodzicielka zamiast dawać wsparcie i otaczać ją opieką, skazuje na cierpienie, pogardę i odrzucenie. Z jakiego powodu tak surowa kara? Aż się nóż w kieszeni otwiera na to wyjątkowe okrucieństwo. Tego nie da się opisać słowami, to trzeba poczuć.

Książka porusza bardzo ważną problematykę budzącą jednocześnie wiele kontrowersji. Jeden z wątków został osnuty na fragmentach wspomnień nieletnich matek, którym odbierano dzieci. Szacuje się, że od czasów drugiej wojny światowej do lat dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku podstępem, szantażem lub przemocą skradziono nawet trzysta tysięcy niemowląt. Działo się to za milczącym przyzwoleniem rządu, lekarzy, pielęgniarek, położnych, zakonnic i księży. Niewyobrażalny dramat rodziców nadaremnie poszukujących swoich synów i córek. Trzeba nie mieć sumienia, żeby brać udział w takim barbarzyństwie.

Styl pisania autorki bardzo przypadł mi do gustu. Urzeka płynną narracją, naturalnie brzmiącymi dialogami, frapującą akcją pełną gwałtownych zwrotów i niespodzianek oraz plastycznymi opisami dość mocno wpływającymi na wyobraźnię czytelnika. W ciągu kilku chwil wybrałam się w literacką podróż do gorącej Andaluzji słynącej z przepięknych miast, niezwykłych zabytków kultury mauretańskiej, wyjątkowych lokalnych przysmaków oraz bogactwa tradycji i zwyczajów. Najbardziej zachwyciły mnie obchody Semana Santa, czyli Wielki Tydzień w Hiszpanii, gdzie odbywają się widowiskowe procesje i parady. Coś niesamowitego. Mam nadzieje, że będziecie równie oczarowani jak ja.

W ''Viva Dalia'' nie brak wątku miłosnego, który jest stonowany i nieprzesłodzony. Nie skupia się bowiem tylko i wyłącznie na sferze cielesnej, lecz zwraca również uwagę na złożoność relacji damsko-męskich i kierowaniu się wyższymi wartościami. Kiedy spojrzenia Sama i Dali się spotkały, oboje poczuli to „coś” i już nie było odwrotu. Niestety sielanka nie trwa wiecznie. Pojawiają się pierwsze zgrzyty i wątpliwości. Czy uda im się zażegnać kryzys? A może nie mają co liczyć na happy end?

Pisarka bez idealizowania pokazuje, że miłość nie jest usłana dywanem z płatków róż. To ciągłe zaangażowanie, praca, kompromisy i chęć dawania siebie. Warto jednak ryzykować, stawiając wszystko na jedną kartę, bo na świecie nie ma nic wspanialszego niż kochać i być kochanym. A dom jest tam, gdzie serce ukochanej osoby. Wiadomo, łatwiej jest to powiedzieć, trudniej zrobić. Sprawdźcie zatem koniecznie, jak zakończy się związek Dalii i Sama.

Podsumowując:

''Viva Dalia'' to niebanalna, wielowymiarowa opowieść okraszona radością, smutkiem, strachem, złością i śmiechem. Dotyka osobistych, czasami intymnych oraz bolesnych spraw, szarga emocjami, a przede wszystkim błyskotliwie uświadamia, że nie wszystko da się z góry ustalić, ani tym bardziej przewidzieć. Nie warto jednak zamykać się w schematach tkwiących w naszej głowie i w oczekiwaniach innych. Trzeba walczyć o siebie i swoje marzenia. Dzięki temu zwiększymy szansę na osiągnięcie prawdziwego szczęścia. Co tu więcej pisać, po prostu POLECAM.