Węzeł

'' Czasem Waldo zazdrościł bratu, bo Artur, chociaż to było oczywiście nieprawdopodobne, robił wrażenie, jakby nigdy nie otarł się o brzydką szorstką materię, z której zrobione jest życie ''

W książce tej Patrick White opowiada nam historię życia dwóch braci bliźniaków . Po raz pierwszy patrzymy na nich oczami ich sąsiadki i to w dodatku z okien zapchanego ludźmi autobusu . Są to już wtedy dwaj mocno posunięci wiekowo starsi panowie trzymający się za rękę, oraz ich równie stare dwa psy . Są to tego rodzaju bliźniacy u których cech wspólnych lub chociażby podobieństw, ze świecą by można szukać i do końca świata . Byli po prostu, jak na ironię losu zupełnie różni . Artur kilka godzin starszy, pucołowaty, o zwalistej sylwetce , płomienno rudej czuprynie i brązowych oczach stanowił doskonałe przeciwieństwo Walda, wysokiego szczupłego, kruchego chłopca o niebieskich oczach . Jednak to właśnie on, Waldo uchodził za tego mądrego . To on pracował w bibliotece i nosił się z zamiarem stworzenia, kiedyś w przyszłości wielkiego dzieła , które pozwoli mu uplasować się w rankingach obok najsłynniejszych pisarzy i literatów . Artur był tym '' głupszym '', który matematykę ma w malutkim paluszku, jednak czasami zapomina jak się wiąże sznurówki . Za to doskonale potrafi wyrabiać ciasto na chleb, czy ubić przepyszne masło . To książka smutna, wymagająca i w jakiś sposób brudna . Wszyscy są tu nieszczęśliwi , chociaż każdy zgoła z innego powodu i na swój sposób . Oglądamy rzeczywistość...