Wieczór cudów

Złapałam się za lekturę lekką, łatwą i przyjemną, nie bacząc, że jest o świętach a ja czytam w środku lata. I byłabym nawet zadowolona, choć autorka wrzuciła w barszcz strasznie dużo grzybów - osobę z Alzheimerem, osierocone dziecko, owdowiałą kobietę, dom dziecka, dom pomocy społecznej, skrajnego egoistę i totalnego luzaka - ale historie ładnie się zazębiały i cała opowieść jest całkiem udana. Oczywiście motyw, że pomaganie innym wpływa na poprawę własnego życia, jest mocno ograny, ale czytało się dobrze i ocena byłaby wyższa, gdyby nie.... No właśnie.
Po zapoznaniu czytelnika ze wszystkimi bohaterami autorka wyprodukowała rozdzialik pod tytułem "cztery tygodnie do świąt" i zaczęła uprawiać poradnictwo typu "jeśli chcesz mieć cały dom na błysk, to zacznij sprzątać w szafach", "zrób listy prezentów, żeby tego nie zostawiać na ostatnią chwilę", "zastanów się nad wystrojem domu" - itepe, itede. To czy ja czytam powieść, czy poradnik? Tekst rozbija treść, wybija z rytmu lektury, czytelnik się odrywa od losów bohaterów i trafia na jakieś nie wiadomo co.
Potem wracamy do bohaterów, dzieją się rozmaite rzeczy, czytelnik wciąga się w treść - i znów wtręt, tym razem "trzy tygodnie przed świętami" - i zaczyna się kolejna seria porad. W sumie były takie cztery, kolejne po prostu omijałam, ale mnie to zniechęciło i nie ukrywam, że za te wtręty odjęłam gwiazdki z oceny, bo mi nie pasowały.

Adam, Julia, Tymon, Ewa, Maksymilian to główne postacie tej książki.

W pierwszej chwili, gdy sięgnęłam po te lekturę, pomyślałam, że będzie to coś w rodzaju „Listów do M” i przyznam szczerze, że niewiele się pomyliłam, tylko…

No właśnie, to jedno maleńkie „tylko” sprawiło, że początkowo bardzo czułam się zagubiona w wątkach i historiach odnoszących się do poszczególnych postaci.

Jak to mówią „im dalej w las…” tym z każdym kolejnym rozdziałem, będąc bliżej finału, coraz bardziej odnajdowałam się w tej patchworkowej historii.

Jest to książka o niesieniu pomocy, o cieple jakie można okazać innym, ale to również opowieść o podejmowaniu często bardzo trudnych decyzji oraz o nawiązywaniu relacji między ludźmi. Są w niej również wątki mocno odnoszące się do przygotowywania świąt.

Losy bohaterów w pewnym momencie łączą się ze sobą i początkowy chaos jaki ogarniał mój umysł został uspokojony.

Moim zdaniem, autorka przekazując nam tę książkę daje ciepłą, refleksyjną opowieść, która z pewnością poruszy niejedno serce.

Być może początkowo pomyślałam:’ „ale to już było”, zarówno w „Listach do M” jak i w innych powieściach (chociażby w książce Karoliny Wilczyńskiej - „Święta do wynajęcia”) ale zauroczył mnie pomysł z organizowaniem wspólnej wigilii dla seniorów z Domu Opieki z dziećmi z Domu Dziecka.

Nie wiem, czy fabuła tej p...

,,Na szczęście jest w roku taki czas, gdy najtwardsze serca kruszeją i wydarzają się cuda. Pozostaje tylko w nie uwierzyć. Pozwolić rzeczom dziać się i nie wciskać hamulca awaryjnego. Święta Bożego Narodzenia dostarczają tej niezbędnej dawki magii, jakiej niekiedy brakuje w codziennej krzątaninie. Warto tego nie przegapić. Podnieść wzrok. Poczuć. "

Przed wami prawdziwie stuprocentowa świąteczna książka! Już z samego początku poznamy po krótce każdą z postaci, a także problem z jakim się zmaga. Następnie nastąpi małe wprowadzenie do książki, jakby ukazanie czego brakuje każdej z tych osób. Później historia biegnie już dalej, a każdy kolejny rozdział, to dalsze losy naszych postaci. A uwierzcie, że każda z nich jest inna, ma inne potrzeby i są w różnym wieku. Jedynie spędzanie świąt wyobrażają sobie w inny sposób i tak jak biegnie ich opowieść, tak ich plany muszą zostać zmienione. U jednych nurtują ich problemy z niemożnością zajścia w ciążę. Inne z kolei osoby wiedzą, że nie dane jest im stadne życie, gdyż wolą skakać z kwiatka na kwiatek. Ranią przy tym innych w ogóle nie posiadając wyrzutów sumienia. Liczy się dla nich tylko ich własne szczęście. Znajdą się też i tacy, którzy przebywają w związku, a tak naprawdę nie widzą dla niego przyszłości. Ona ma nadzieję na rodzinne święta, a on chciałby wygrzewać się w tym czasie na gorącym piasku, bez tak zwanej świątecznej szopki. Czy stanie się tu cokolwiek, co sprawi, że życie tych osób się zmieni? Czy jedna spadają...

Adam, Julia, Tymon, Ewa i Maksymilian, każde z nich, można powiedzieć, że zmaga się z czymś nowym w swoim życiu. Wszystko to w tle przedświątecznych dni. Połączą się dwa pokolenia.

Nie wiem, jak inaczej w skrócie mogłabym przedstawić fabułę, nie zdradzając przy tym zbyt dużo :D Nawiążę od razu też do okładki, która przy pierwszym spotkaniu skojarzyła mi się z Dziewczynką z zapałkami. Nie mam za to zielonego pojęcia, dlaczego akurat z nią :D

Wydawałoby się, że trochę za dużo tych bohaterów – a to akurat mylne wrażenie. Może dlatego, że każdy z nich jest inny, mają różne doświadczenie i charaktery. Są barwni i to właśnie ta cecha sprawia, że Czytelnik się nie nudzi. Poważnie, na nudę tutaj to my narzekać nie będziemy.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki i zaliczam je do tych udanych. Styl i język bardzo mi przypasowały, są w moim guście czytelniczym. Z przyjemnością sięgnę kiedyś po jej inne książki 😊