Opinia na temat książki Wiedźma. Droga do siebie

Nie lubię pisać źle o książkach, a tym bardziej krytykować czyiś wspomnień bo czuję jakbym piętnowała czyjeś życie. Bo „Wiedźma. Droga do siebie” to tak naprawdę opis wspomnień i jej wczesnego życia. Ale przede wszystkim w tej książce zdecydowanie przeważały opisy traumy i najprawdopodobniej chorób psychicznych niż czegoś innego. Autorka ma również poważne problemy z mamą i prawdopodobnie powinna poszukać terapii na to i inne problemy, które wynikały z jej wczesnego dzieciństwa. Co prawa można wnioskować, iż przepracowała swoje złe wybory oraz traumy i znalazła nisze w której działa.
Brakuje w niej narracji. Styl pisania nie przypadł mi do gustu. Autorka zaczyna każdy rozdział cytatem, a później opowiada jednocześnie robiąc spore przeskoki w czasie. Powoduje to iż można być całkowicie zdezorientowanym który był rok, co było wcześniej, a co później. Jak dla mnie było chaotyczne i zbyt opisowo.
Yates Garcia regularnie wspomina o swoich magicznych wierzeniach i praktykach, niektórych rytuałach, różnych sabatach ale nie mówi nam, jak doszła do tego. Jak dla mnie to powinno być głównym tematem pamiętnika. Ostatecznie ta książka nie spełniła moich oczekiwań i nie rzuciła więcej światła na praktyki współczesnych czarownic.