Wiemy, że pamiętasz

Skandynawskie kryminały biorę w ciemno, więc oczywistym dla mnie okazał się wybór najnowszej powieści Tove Alsterdal "Wiemy, że pamiętasz", rozpoczynający serię z policjantką Eirą Sjödin, która swą premierę miał 8 września, a wydany została przez Wydawnictwo Sonia Draga.

Na wiadomość o tym, że autorka sięga po prawdziwe wydarzenia z przeszłości, które zapoczątkowały w Szwecji zmiany w prawie dotyczącym gwałtu i wpłynęły na sposób postępowania z nieletnimi podejrzanymi, moje zainteresowanie wzrasta dziesięciokrotnie.

Olof Hagström miał zaledwie czternaście lat, kiedy przyznał się do gwałtu i zabójstwa nastoletniej Liny Stavred.

Dwadzieścia trzy lata później Olof znajduje w domu ciało ojca. Mężczyzna został zamordowany nożem myśliwskim, a syn od razu staje się głównym podejrzanym.

Do śledztwa zostaje przydzielona Eira Sjödin, policjantka, która wróciła do rodzinnej miejscowości, by zaopiekować się chorą na demencję matką. Badając sprawę śmierci Svena Hagströma, coraz bardziej zagłębia się w mroki przeszłości i… swoje prywatne życie.

Eira miała dziewięć lat, kiedy zginęła Lina, a Olof był postacią z jej dziecięcych koszmarów.

Ten mroczny i specyficzny klimat Skandynawii czaruje i wciąga mnie od pierwszych stron. Intrygująca zagadka kryminalna i nie mniej interesujące tło społeczno-obyczajowe, prowadzą nas ku przeszłości, bowiem tam tkwi klucz do rozwiązania wszelkich zagadek. Małe miasteczka dają szerokie pole popisu pis...

Eira Sjödin zaczęła swój dyżur na komisariacie, inaczej niż przewidywała. Gdy tylko weszła, poinformowano ją, iż ktoś zgłosił znalezienie zwłok niejakiego Svena Hagströma. Od razu przypomniała jej się historia sprzed dwudziestu lat, w której głównym bohaterem był syn zmarłego Olof. Przyznał się wówczas do gwałtu i zabójstwa, jednak sprawa ta, nigdy nie znalazła swojego finału w sądzie, ponieważ miał wtedy tylko czternaście lat.

Teraz z tego co mówił sąsiad, to właśnie on znalazł zwłoki, jednak wyglądało na to, iż cichaczem chciał zniknąć z miejsca zdarzenia.

Na miejscu Eira od razu stwierdziła, iż było to morderstwo. Następnego dnia potwierdziła się wersja syna, iż nie miał z tym nic wspólnego.

Niestety dla nich, nie było żadnego innego podejrzanego, ani żadnych śladów wskazujących na czyjś udział.

Teraz musieli rozpocząć żmudne śledztwo, a przesłuchania zacząć od sąsiadów ofiary.

Mała zamknięta społeczność, która od razu feruje wyroki, takie środowisko przedstawiła nam w swojej książce Tove Alaterdal. Jak żyć z piętnem mordercy i gwałciciela, nawet po dwudziestu latach nikt nie zmienił zdania na temat Olofa. W takich miejscach nie istnieje coś takiego, jak druga szansa. Fabuła skupia się na nim, jego rozterkach i życiu, jak również na Eirze, która powróciła do rodzinnej miejscowości, by zająć się chorą matką.

Olof też powrócił, w zasadzie nie wiem dlaczego, a może wiemy?

Rozliczyć się ...

Dziś o szwedzkim kryminale "Wiemy, że pamiętasz". Olof miał tylko 14 lat, gdy przyznał się do zabójstwa nastoletniej Liny. Dwadzieścia trzy lata później, Olof jedzie w rodzinne strony. W domu znajduje ciało ojca, staje się głównym podejrzanym. Czy to on zabił ojca? Co myślą mieszkańcy tego małego miasteczka? Jakie tajemnice skrywają? Czy można zapomnieć o przeszłości?

To dobry kryminał, zachęcam do lektury. Zwroty akcji, tajemnice, ciekawa mroczna historia, wiele bohaterów. Autorka dobrze nakreśliła ich portrety, ich wzajemne relacje. Książka wciąga od początku, to ciekawa zagadka kryminalna. Warto poznać to skandynawskie miasteczko z jego sekretami - trzyma czytelnika w napięciu! Zdecydowanie polecam!

Ja tą książkę przyrównała bym do obliczenia matematycznego metodą zero jedynkową. Początek książki jest na zero, bo w sumie po dłuższym wstępie nic nie wiemy. Następnie historia brnie do przodu ukazując nam ułamek zagadek i tajemnic z przeszłości. W momencie, kiedy czytam wspomnienia bohatera jestem na zero, bo choć ciekawe, to jednak jeszcze nic nie wnoszą. Później ponownie moje zainteresowanie jest spotęgowane i tak do samego końca. Nawet druczek jest malutki, czyli na zero, ale treść, tematy w niej poruszane, zawiła historia i dreszczyk emocji są na jeden.
Teraz, żeby już dokładniej wam ją opisać, powiem, że pozycja mi się podobała. Dość ciekawy sposób łączenia faktów, przy czym zawsze pozostawiona jedna furtka, która była dla zmyłki. Urywki z czasu przeszłego i teraźniejszego. Prawdziwa trauma dziecka, który został posądzony o morderstwo, następnie przypisuje mu się kolejne, choć nie ma żadnych dowodów. Kolejne wydarzenia wzbudzają nasz niepokój, bo nic nie układa się tak, jak byśmy tego chcieli. Wydaje się, że nieszczęścia nie mają końca, a im bliżej końca, tym dalej rozwiązania zagadki. Kiedy jednak dochodzimy do ostateczności... jest szok!
Niby mamy jednego głównego bohatera, jednak sprawa w dużej mierze dotyczy kogoś jeszcze, kto ponownie będzie się tu przewijał. Postać będzie snuła domysły, aczkolwiek osobiście uważam ją za bardzo inteligentną.
Pytanie brzmi, kto tak naprawdę mordował i czy była to jedna i ta sama osoba? Co na tym zyskała? Zwykłe mor...

“Wiemy, że pamiętasz” zaintrygował mnie od pierwszych stron. Jest tu wszystko, co lubię w powieściach kryminalnych: zbrodnia, która wypływa po latach, mała, zamknięta społeczność, kłamstwa, które chronią winnych i niewinne ofiary.

W wieku czternastu lat Olof Hagstrom zostaje oskarżony o gwałt na Linie Stavred. Gdy po 23 latach wraca do miasteczka, znajduje swojego ojca martwego. Wszystkie podejrzenia padają na niego. Ale zarówno obecna sprawa, jak i gwałt sprzed lat nie jest tak prosta jak wszystkim się wydaje.

Mała społeczność po raz kolejny zostaje wystawiona na próbę, lokalny klimat ubarwia historię i dodaje jej koloru. Mimo że książką nie wstrząsnęła mną od samego początku to jest to taka historia, którą chce się poznać. Od pierwszych stron czuć, że sprawa jest dużo bardziej skomplikowana niż wskazują na to pierwsze podejrzenia.

Bohaterowie są niezwykle autentyczni i przekonujący, a ich słabości kierują ich na niewłaściwe tory. Powieść intryguje tym bardziej, że wplątane są w nią nastolatkowie, których zwykle możemy podejrzewać jedynie o jakieś drobne wybryki, a nie poważne przestępstwa. Uważam, że sama akcja jest bardzo dobrze poprowadzona, a stopniowe odkrywanie przed czytelnikiem zdarzeń sprzed lat nie pozwala oderwać się od lektury. Tragiczna zbrodnia tkwi w sercach mieszkańców, a Eira, która pracuje w miejscowej policji, musi zmierzyć się mroczną przeszłością i zadecydować czy kierować się dowodami czy mętnymi wspom...