Władca wilków

 Oto on, słowiańska wersja Conana Barbarzyńcy (a przynajmniej niektórzy tak twierdzą) i jego charakterni towarzysze.
 
 Awarowie odebrali mu to, co kochał najbardziej. Od tamtej pory Rogan Czarny, niezrównany łucznik, poluje na Krwawe Psy - oddział Awarów - i bezlitośnie ich morduje. Celem jego życia jest zemsta. Mężczyzna nie przypuszcza nawet, co szykuje dla niego los...
 
 Na początek powiem tak: gdy zaczęłam czytać Władcę wilków, spokoju nie dawało mi jedno pytanie: Kim u licha są ci Awarowie? Urok pracy w szkole polega na tym, że prędzej czy później można dopaść jakiegoś historyka - ja takiego dopadłam, zamęczyłam biedaka pytaniami (kolega w pewnym momencie nie mógł się powstrzymać i zapytał: Co ty, dziewczyno, za książki czytasz?!), dowiedziałam się coś niebądź i przyznać muszę, że Awarowie ciekawym plemieniem byli. Krótko mówiąc, w ich czasach działo się sporo, a oni sami nie spędzali czasu bezczynnie. Mając już podstawowe historyczne informacje, mogłam spokojnie czytać dalej, a było co czytać.
 
 W pierwszym rozdziale pojawił się pewien dość szczegółowy opis zdarzenia - o ile odcinane głowy, fontanny krwi i wypływające flaki nie robią na mnie specjalnego wrażenia, o tyle przez ten opis miałam ochotę rzucić książką w kąt. Nie przemówił do mnie w ogóle, a wręcz przeciwnie. Jednak jakoweś licho podkusiło, przerzuciłam kilka stron (omijając ciąg dalszy niepotrzebnej, moim zdaniem, wstawki) i zaczęłam czytać dalej. I nie żałuję.
 
 "Wla...