Cezar, żyjący w latach 100-44 r. p. n. e. wódz, mąż stanu, pisarz i mówca, w Wojnie galijskiej opisał swoje czyny i walki zakończone podbojem i umacnianiem wpływów rzymskich w Galii. Nadał swemu dziełu formę sprawozdań - pisał o sobie w trzeciej osobie, powściągliwie i rzeczowo, bez patosu, czym sprawiał wrażenie obiektywizmu.