Opinia na temat książki Wszystko czego wam nie powiedziałam

"Każdej akcji towarzyszy reakcja równa co do wartości i kierunku, lecz przeciwnie zwrócona. Kiedy jedno idzie w górę, drugie idzie w dół. Kiedy jedno zyskuje, drugie traci. Kiedy jedno ucieka, drugie zostaje uwięzione na zawsze"

Bardzo smutna to historia i jednocześnie bardzo udany debiut amerykańskiej autorki, azjatyckiego pochodzenia. Pozycja po przeczytaniu której, zacznę się rozglądać za kolejnymi dokonaniami literackimi Pani Ng. Moim zdaniem, ta książka nie ma jakiegoś określonego targetu, ponieważ traktuje o rodzinie, a każdy przecież w jakiejś rodzinie wiedzie swoje życie. A najczęściej jest to druga rodzina, a może i trzecia, po tej, w której się urodził. Każdy też ze swojego rodzinnego domu, wnosi w nową rodzinę swoje zwyczaje, narowy, oczekiwania i marzenia. Często zderzenie naszego "ja" z tym całym bagażem, jaki wnosimy do związku, małżeństwa, z tym, jakie wnosi nasz partner, wywołuje głośny huk...i określone akcje, a te, jak wiadomo, tworzą reakcje.... Czasem w tym wszystkim można się nieźle zapętlić.

Pewnego dnia Lydia znika i jak się wkrótce okazuje, nie żyje. Czy ktoś jej pomógł rozstać się z życiem, jak sugeruje jej matka Marilyn, czy było to samobójstwo, jak twierdzi policja, nie znalazłszy żadnych przesłanek sugerujących udział w tym zgonie, osób trzecich? Akcja się zadziała, nastolatka nie żyje, jaka będzie reakcja jej bliskich? Na pewno każda inna, ale każda bardzo złożona. Dokładnie to jest główną treścią książki, relacje i reakcje te w obecnej rodzinie i te wyniesione z tak zwanego domu.

Kiedy się tak przyglądałam tym relacjom i reakcjom, zastanawiałam się, czy ja aby nie jestem taką matką, czy byłam taką córką, czy nie za wiele wymagałam od swojej córki, czy ode mnie nie wymagano zbyt wiele.? Jesteśmy świadkami pewnego rodzaju, rozpadu rodziny i choć autorka sugeruje, że można, a nawet trzeba, pracować nad tym, by ocalić, co się da, to jednak po takiej "akcji" nigdy, nic już nie będzie takie samo. Książka warta przeczytania. Widzę po opiniach innych czytelników, że nie tylko ja "przymierzałam" do fabuły swoją rodzinę 😃, bo rodzina, to po prostu rodzina, niezależnie od tego, czy mieszka ona w Polsce, czy w Ameryce, teraz czy siedemdziesiąt lat temu.