Wyjście awaryjne. O zmianie wyobraźni politycznej

"Wyjście awaryjne" Rafała Matyi to lektura dla osób żywo interesujących się polityką polską i jednocześnie sfrustrowanych i zmęczonych jałowością dyskusji politycznych, sporów, wieloletnim mocowaniem się na te same wyświechtane argumenty. Autor pisze tak: pewnych sporów nie warto ciągnąć w nieskończoność. Po prostu. [...] Są chorobliwym obracaniem jednej kwestii na wszystkie możliwe sposoby, choć dawno zgasła nadzieja na to, że coś nowego o niej powiemy. [...] Tak toczy się dziś spór między politykami PiS a ich przeciwnikami, miedzy mediami o dwóch silnych profilach tożsamościowych zdefiniowanych negatywnie: przeciwko PiS i przeciw "liberalnemu mainstreamowi".
Ja jestem tym chocholim tańcem zmęczona, patrzeniem wstecz, przepychankami o bohaterów/zdrajców, politykę wstydu lub dumy i zupełne ignorowanie tu i teraz, a co gorsza ignorowanie perspektywy globalnej i dłuższej niż kilkuletni okres kadencji sejmowej, sejmikowej itd. Dlatego zainteresowała mnie propozycja autora wyjścia poza schemat patrzenia na państwo, społeczeństwo, obywateli i władzę.
Drugą, równie ciekawą i ważną dla mnie, częścią książki jest analiza ostatnich 30 lat z perspektywy budowania instytucji państwa i zmian społecznych. Tutaj tez posłużę się cytatem: "Wyjście z komunizmu wymagało czegoś więcej niż przywrócenia wolnego rynku i reguł demokratycznej rywalizacji - wymagało stworzenia narodu politycznego i zbudowania państwa. Zbudowania nowej wspólnoty i nowych, służących jej instytucji. Obie spawy ...