Przedstawiona w książce problematyka badawcza obejmowała swoim zasięgiem stuletnie dzieje katolicyzmu wschodniego obrządku na terenie Rosji w kolejnych etapach jego rozwoju, od momentu powstania pierwszych wspólnot greckokatolickich w Petersburgu w 1907 r., poprzez Sobór Rosyjskiego Kościoła Greckokatolickiego w 1917 r, okres represji i martyrologii Rosjan grekokatolików w czasach ZSRR, aż po wyjście z podziemia i odrodzenie w dobie demokratycznych przemian lat 90. XX w. i próby organizacyjnej restytucji w Federacji Rosyjskiej. Punktem wyjścia dla badań w tym zakresie była prezentacja przesłanek politycznych, społecznych, kulturowych i czysto konfesyjnych towarzyszących zainicjowaniu w Petersburgu działalności misji katolickiej wschodniego obrządku. Znaczna część rozważań koncentrowała się wokół zagadnień związanych z organizacyjno-prawnym ukonstytuowaniem się Rosyjskiego Kościoła Greckokatolickiego w 1917 r. i wykorzystaniem do tego celu wyjątkowej koniunktury politycznej po obaleniu caratu i powstaniu nowej, demokratycznej Rosji. Pole badawcze objęło swoim zasięgiem także problemy związane z kwestiami dogmatycznymi, obrzędowymi czy też liturgicznymi, które znalazły się w kręgu zainteresowania Soboru piotrogrodzkiego z 1917 r. i stanowiły kościelno-religijny drogowskaz dla rosyjskich grekokatolików aż do czasów nam współczesnych. Przedmiotem analizy w tym zakresie była charakterystyka różnorodnych nurtów wewnętrznych ścierających się w łonie rosyjskiego grekokatolicyzmu, pomiędzy tendencjami latynizacyjnymi a ortodoksją obrządkową, nadających mu specyficzny koloryt, zabarwiony pierwiastkami narodowymi i przesycony elementami wschodniej kultury cerkiewnej. Książkę kończą rozważania na temat źródeł renesansu rosyjskiego grekokatolicyzmu zainicjowanego w dobie Gorbaczo-wowskiej pieriestrojki i rozwijającego się nadal - pomimo różnorakich trudności natury konfesyjnej i politycznej po upadku ZSRR - w Federacji Rosyjskiej.