Opinia na temat książki Żadanica

Książka „Żadanica” to już moje czternaste spotkanie z Lipowem. Patrząc wstecz tyle się już wydarzyło w życiu naszych bohaterów, że stwierdzenie Klementyny Kopp, że tu prawie każdy z każdym nabiera sensu. Daniel Podgórski otwiera małą firmę agroturystyczną i oczekuje pierwszych gości. Co ciekawe zgadza się, aby wziąć udział w seansie wywoływania duchów. W tej części sporo dowiadujemy się o rodzinie i przeszłości Mari Carmen. Jej przeszłość zdecydowanie odcisnęła na niej piętno i to dlatego kobieta dzisiaj jest taka jaka jest. Zaskoczyło mnie również zachowanie Marii Podgórskiej, a raczej to co powiedziała Klementynie. Muszę przyznać, że nawet wtedy się uśmiechnęłam, no ale później starsza Pani wybrnęła z sytuacji, że tylko tak powiedziała, żeby uniknąć tematu laleczek. Trochę szkoda. W tej części sporo jest właśnie o laleczkach. Tytułowa żadanica to motanka, która spełnia życzenie. Nazwa ta pochodzi od białoruskiego słowa oznaczającego pragnienie czy też życzenie.
Po tym jak zakończyła się ta część mam nadzieję, że doczekam się kolejnej.