Zaginiona dziewczyna

Gillian Flynn nie jest autorką kompletnie mi obcą. Po lekturze "Mrocznego zakątka" pokusiłam się na "Zaginioną dziewczynę". Przekonały mnie liczne dobre recenzje dla tej książki.

"Zaginiona dziewczyna" przedstawia obraz typowego amerykańskiego małżeństwa, tak się przynajmniej wydaje w pierwszej chwili. Wraz z upływem stron poznajemy zupełnie inną historie i zmieniamy zdanie o bohaterach tej powieści.

Książka dzieli się na dwie części, a w każdej z nich poznajemy historię pokazaną przez pryzmat dwójki bohaterów.
Pierwsza część strasznie mnie zanudziła. Pomyślałam sobie: "I o co tyle szumu?". Jednak wraz z upływem stron książka wydawała się coraz bardziej ciekawa. Nie zabrakło w niej napięcia, zaskoczenia i szczypty humoru. Lubię język jakim posługuje się Flynn (jej bohaterowie nie owijają w bawełnę).

Książka jest dobra, ale tylko dobra. Zabrakło w niej magnetyzmu, tego co sprawia, że tak ciężko odkleić się od lektury. Nie była na tyle ciekawa, aby zerwać noc. Myślę jednak, że wielu się spodoba.

Zaczyna się od zniknięcia. Potem jest komedia romantyczna. Potem- dramat obyczajowy. Wreszcie-thriller psychologiczny.Bardzo amerykańska książka łącząca wszystkie typowe dla tego kraju gatunki. Napisana plastycznym językiem, miejscami zabawna, miejscami straszna. Inteligentna. Wciąga. Zakończenie- przewrotne. Muszę przeczytać inne książki tej autorki!

Moją uwagę przyciągnął tytuł. Niemal do połowy książki niewiele się dzieje. Czytałam dalej ponieważ zawsze kończę rozpoczętą książkę. Tymczasem akcja zaczyna się rozkręcać na dobre. Rzeczy, które wydawały się oczywiste już takie nie są. Akcja nabiera dynamiki a zakończenie zaskakuje.

Zaczęłam czytać i przepadłam, jak dla mnie fenomen. Wciąga zachwyca i.... zaskakuje. Nic więcej nie będę dodawać, GORACO polecam, warto :)

Szum wokół tej książki i same zachwycające opinie sprawiły, że też chciałam zapoznać się z tą pozycją. Miałam ogromne oczekiwania. Liczyłam, ze ta historia zostawi po sobie trwały ślad, po jej lekturze nie będę mogła się otrząsnąć, bo w końcu powieść jest jak głosi rekomendacja z okładki mroczna. Czy oczekiwania zostały spełnione? Niezupełnie.
Czytanie pierwszej części było istną drogą przez mękę, zamiast zainteresowania jest tu opis wszystkich czynności, główna bohaterka była nieziemsko irytująca, dorosła kobieta a zachowywała się jak jakaś postrzelona nastolatka. Lubię jak autor przedstawia mi w thrillerze życie bohaterów, ale w nie tak denerwujący sposób. Książka nieco rozkręciła się w połowie, czytałam dalej, bo w końcu gdzieś musiał być ten mrok o którym mowa. Podsumowując dla mnie ten thriller okazał się dobry, ale nic ponadto. Zainteresowały mnie bardziej wydarzenia w połowie drugiej części i w trzeciej, bo pokazuje, że dotychczasowe życie może okazać się złudzeniem jednak nie na tyle, żebym miała wystawiać wysoką ocenę. Historia jest przegadana i może jakby wyciąć połowę zbędnych opisów wtedy efekt byłby lepszy zdecydowanie. Cieszę się, że mam już tę pozycję za sobą, bo nie wyobrażam sobie kolejnej przeprawy przez tę historię. Autorki nie skreślam, może inna pozycja spełni moje oczekiwania. Jestem jedynie ciekawa ekranizacji a do książki nie zachęcam ani nie zniechęcam, jednak zapewnię, że nie czyta jej się z łatwością. Jest rozwlekła i trzeba mieć ogromną cierpli...

Słowo "arcydzieło" na okładce to lekka przesada, ale "Thriller roku 2012" tak z tym mogę się zgodzić,
Poznajemy zwyczaje małżeństwo, które obchodzi piątą rocznicę ślubu. Niestety żona zaginęła, a wszystko wskazuje na męża. Tylko czy prawda jest taka na jaką wygląda?
Wciągająca, świetnie napisana i zaskakująca pozycja, która zagości w waszej głowie od, może nie pierwszej, ale setnej strony:)