Zaklinacz koni

Dałam radę, lecz zachwycona jestem średnio. Kilkukrotnie odkładałam książkę na bok, bo zwyczajnie byłam nią znudzona. Kocham konie, widzę urodę książki i doceniam potencjał.
Powinnam być poruszona, ale cieszę się, że już nie muszę. Odbiła się ode mnie jak od ściany.

Zapisuję książkę jako Czeskie Wyzwanie 2022 pkt. 19. "Książka, której autor jest dziennikarzem".

Oglądałam już dość dawno temu film i jak pamiętam zrobił na mnie spore wrażenie. Moja pamięć jest jednak ulotna więc niewiele z jego fabuły zapamiętałam, toteż zakończenie książki było dla mnie totalnym zaskoczeniem. Powieść porusza ciekawą tematykę powrotu do zdrowia i to przede wszystkim psychicznego bohaterki i jej konia, oraz poprawę relacji matki z córką a to pod wpływem końskiego terapeuty. I to jest frapujące. Osobiście stwierdzam jednak, że książka podobałaby mi się bardziej, gdyby autor nie włączył wątku romansowego. A tak zakończenie książki mogę spuentować powiedzeniem, że nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło.

,,Kiedy oszalały koń stanął dęba, dziewczyna spadła z siodła i potoczyła się po drodze. Przednie kopyta zaczęły opadać, ale ciężarówka niemal już go dosięgnęła. Wayne zobaczył, jak zwierzę znowu poderwało łeb i odbiło się z tylnych nóg. Pielgrzym nie dotknął nawet atrapy chłodnicy, zupełnie jakby pokonywał przeszkodę, ale przednie podkowy uderzyły w maskę i sunąc po niej w snopie iskier, ugodziły w przednią szybę, tak że Wayne przestał cokolwiek widzieć poprzez sieć malutkich fragmentów szkła. Gdzie dziewczyna? Musiała leżeć na drodze tuż przed nim... A może pod nim".

Słyszałam, że był film na podstawie książki, tyle tylko, że ja go nie oglądałam i nawet o nim nie słyszałam. Bardzo jednak lubię, kiedy w książkach występuje więź człowieka ze zwierzęciem. Tutaj ona zdecydowanie jest bardzo widoczna. Nic zatem dziwnego, że po wypadku oboje doznali traumy. Bardzo długo dochodzą do siebie i nic już nie jest takie, jak było wcześniej. Matka głównej bohaterki nie zezwala na uśpienie konia. Jeździ po całym świecie w poszukiwaniu kogoś, kto mógłby go przywrócić do zdrowia. Wciąż wierzy, że ktoś taki się znajdzie i razem z córką odzyskają zdrowie. Po długim czasie osobnik pojawia się na ich horyzoncie. Jest to mężczyzna, który podejmuje się tego zadania. Sposoby jego leczenia w niczym nie przypominają innych lekarzy. Wręcz bije od nich magia, która sprawia, że sami zaczynamy w nią wierzyć. Przyłapałam się na tym, że kibicowałam bohaterom, choć to przecież tylko książka, g...

Wspaniała powieść, pięknie napisana. Są w niej zawarte barwne opisy postaci i przyrody. Po tragicznym wypadku, jakiemu ulega nastoletnia Grace, nic nie jest takie, jak było. Jej najlepsza przyjaciółka ginie, a ona sama traci nogę. Koń który się z nią wychował, po wypadku staje się narowisty. Grace znajduje oparcie w rodzicach. Do samego końca nie wiedziałam, jak potoczą się losy głównych bohaterów; czy dziewczynka która uwielbiała jeździć konno i całe dnie spędzała na przejażdżkach, odważy się jeszcze kiedyś wsiąść na swojego konia i pojechać? okazało się, że nie wszystko stracone. Jej matka, Annie znajduje zaklinacza koni Toma, który opiekuje się narowistym zwierzęciem i pomaga Grace odzyskać stracone zaufanie, do niego. Jednocześnie rozkwita uczucie, pomiędzy Annie i Tomem, dla którego Annie gotowa jest zostawić swojego męża. Koniec tej książki jest bardzo smutny i nieprzewidywalny. Grace nie mogąc pogodzić się, ze zdradą matki, wybiera się samotnie w podróż konno. Tom jedzie jej szukać, z rodziną. Grace spotyka stado zwierząt, które są przestraszone. W wyniku szamotaniny jaka wywiązała się, między koniem dziewczynki, a innym (w trakcie której zaklinacz rozdziela rozjuszone konie, które walczą), niespodziewanie sam traci życie. W bólu po stracie Toma, Annie znajduje pocieszenie w tym, że rodzi się ich wspólne dziecko. W książce podobała mi się, realistycznie opowiedziana historia amerykańskiej rodziny i jej zmagania z cierpieniem, najmłodszej bohaterki i konia. Bolesne...

„Zaklinacz koni” Nicholasa Evansa to książka pełna emocji. Historia opowiada o miłości, pasji, rodzinie, traumie i poczuciu straty. Autor pisze o tym wszystkim niezwykle emocjonalnie i dojrzale. Do tego przepiękne opisy przyrody i rancza w Montanie sprawiają, że na moment przenosimy się w niesamowite rejony, gdzie życie toczy się zupełnie inaczej niż u nas. Tam liczy się życie w zgodzie z naturą i samymi sobą, a zwierzęta towarzyszą człowiekowi na każdym etapie życia.

Tak naprawdę mamy tutaj do czynienia z wieloma wątkami.Czytając książkę niejednokrotnie się wzruszyłam, a w mojej głowię kłębiło się wiele myśli. Losy Grace, jak i sama bohaterka stały się mi bardzo bliskie. Całą sobą przeżywałam wydarzenia, które jej dotykały. Czytał o losach młodej dziewczyny na pograniczy życiu oraz śmierci, która traci w sobie iskierkę życia. Jej matka także była rozdarta i za wszelką cenę chciała uratować swoją córkę i jej najlepszego przyjaciela Pielgrzyma. Portery psychologiczne bohaterów są bardzo rozbudowane, a ich życie zmienia się wraz z rozwojem fabuły. Z losów bohaterów możemy czerpać bardzo wiele wartości i życiowych lekcji, a to wszystko za sprawą decyzji jakie przychodzi im podejmować.

„Zaklinacz koni” to wciągająca, poruszająca i przepiękna powieść obyczajowa z wątkiem romansu. Zajęła ona szczególne miejsce w moim sercu i jestem pewna, że nie raz jeszcze do niej wrócę. Jestem pewna, że gdy zaczniecie ją czytać nie będziecie w stanie się o...