Opinia na temat książki Zakonnica

Mocna pozycja, która potwierdza, że jakakolwiek władza - świecka, prawna czy cywilna, prowadzi do deprawacji. Prosto z francuskiego klasztoru kobieta wrzucona w wir wynaturzeń. Pamiętnik dziewczyny, która została zmuszona założyć szaty zakonne. Autor - cztery lata przed śmiercią - szokuje czytelników krytyką radykalnych piewców zamkniętych instytucji, gdzie za wielkimi bramami skrywa się cień szatana. Skazanie niewinnej duszy na bezmyślne cierpienie, modlącej się w dusznej celi bez naturalnego powołania. Do tego wredne, kapryśne matki przełożone utrudniające skok wiary - zaklęte w brudnych gierkach, aby odbić frustrację na zakonnicy z przypadku. Grzechy cięższe od czarnoksiężników, którzy służą czarcim rządom, bo oni przynajmniej wyklęli się Boga z własnej woli. A tymczasem - opiekunki serca, to zaściankowe, chciwe i niedobroduszne babska bez wyobraźni. Oczywiście, to pokazanie gorszej strony Kościoła - pozytywnymi postaciami okazują się ojcowie zakonu, strącona do ,,lochów'', niczemu niezawiniona mniszka z rodziny szlachciców. Historia okrutna, choć przed finałem zwiastująca słońce zza chmur. Wszystko, co najgorsze w bezkarnych świątyniach - niewidzialne dla oczu przekleństwa, złowroga namiętność czy utrudnianie pracy w codziennych obowiązkach. Jawny sprzeciw za ślubami bez pokrycia.