Opinia na temat książki Zamczysko w Otranto

"Teodor padł do stóp dziewicy i chwyciwszy dłoń liliową obsypał ją pocałunkami. Księżniczka ręki swej wzbraniała, wreszcie zezwoliła. Młodzieniec przysiągł, że wszelkich dołoży starań, aby najrychlej dostąpić pasowania i błagał gorąco, aby zezwoliła mu zostać na wieki jej rycerzem".

Toż to dopiero staroć jest, zaiste! :) Możny mąż i jego świątobliwa małżonka przechodzić będą kryzys małżeński związany z nagłą śmiercią dziedzica. Do tego klasycznie: zagrożona utratą wianka Dziewica i dybiący na jej cnotę porywczy Mężczyzna. Generalnie romans, ale gotycki, więc przynajmniej pobiegamy po zakamarkach starego zamczyska. Melodramat ten zaś będzie poprzeplatany dworską intrygą, nie zabraknie też kilku niespodzianek.

Wszystko super, ale grozy niet, więc i zachwyt mój ograniczony będzie. Ano była tam jaka zjawa, ale jedna mara horroru nie czyni, nawet w gotyckiej powieści. Prawdę oto krótko rzeknę - niedzisiejszy jest to twór, ale wart uwagi, chociaż praktycznie pozbawiony grozy, bo przetarł szlaki innym gotyckim historiom. Nie zachwycił mnie on jednak, więc i ocena tylko dobra.