Zanim wyblakną wspomnienia

📖 Trzecia część serii „Zanim wystygnie kawa” to „Zanim wyblakną wspomnienia” to jednocześnie moje czwarte spotkanie z literaturą japońską.

📖Jaką historię tu poznajemy?
Wracamy do kawiarni, w której umożliwione jest przeniesienie się w czasie przy ulubionej kawie.

📖Czytamy o przeżyciach czterech nowych klientów tego spokojnego, refleksyjnego miejsca, którzy zdecydowali się przeżyć jeszcze raz niektóre zdarzenia, by naprawić to co wiele lat temu w ich życiu nie poszło tak jakby tego chcieli.

📖W gatunku literatury pięknej jest to tytuł, który mi się spodobał, spędziłam z nim dobry, przyjemny, relaksujący i wartościowy jednocześnie czas.

📖Jednak w porównaniu z poprzednimi częściami „Zanim wystygnie kawa” lub „Fotografem utraconych wspomnień” przedstawione tu historie zaciekawiły mnie najmniej. Były dobre, ale nie zanużyłam się w nie z aż tak dużym zainteresowaniem jak w przypadku poprzednich spotkań z tą serią czy literaturą japońską.

📖Całość narracji utrzymana jest w bardzo spokojnej, delikatnie i płynnie postępującej narracji. Jest to książka wywołująca ciepło i masę refleksji jednocześnie.

📖Lektura sprawiła, że czas dookoła zwalniał, wszystkie bodźce nie były tak natarczywe, bo spokój z niej płynący otacza czytelnika niczym kocyk.

📖Lubisz literaturę japońską, spokojną i refleksyjną literaturę piękną, która wprowadzi zdrowe spowolnienienie do Twojego życia i dostarczy przestrzeni na nowe przemyślenia? Gorąc...

Kawiarnia Donna Donna znajdująca się w portowej dzielnicy Hakodate w Japonii ma w swojej ofercie coś specjalnego. Pozwala przenieść się w czasie. Aby odbyć tę niezwykłą podróż, trzeba jednak spełnić kilka warunków. Gdy zdecydujesz się spełnić je wszystkie i będziesz trzymać się zasad, cofniesz się do tego, co wydarzyło się w przeszłości. Pamiętaj jednak, że Twoja podróż nie zmieni teraźniejszości i musisz z niej wrócić, zanim wystygnie kawa.

“Zanim wyblakną wspomnienia” to trzecia część niezwykle przejmujących opowiadań autorstwa Toshikazu Kawaguchi. Wydawać się może, że powielanie schematu podróży do przeszłości i to po raz trzeci, będzie nużące, powtarzalne i mało kreatywne. A to wcale nie jest prawdą!

W tej części dostajemy cztery opowiadania, każde z nich jest inne, każde wzrusza i pobudza do refleksji. Spotykamy córkę, która chce rozliczyć się z przeszłością i swoim żalem do rodziców, komika tęskniącego za miłością swojego życia, siostry, które rozdzieliła choroba oraz mężczyznę, który uświadamia sobie, że mógł przegapić szansę na miłość.

Każda z tych historii jest wyjątkowa i porusza inny obszar życia, ale łączy je jedno: tęsknota. Mimo tej smutnej i melancholijnej tematyki, po przeczytaniu opowiadań Kawaguchiego czuję się pełna nadziei, że nawet jeśli w rzeczywistości nie możemy cofnąć się w przeszłość, to w swoich głowach i sercach zawsze możemy podjąć próby rozliczenia się z tym, co mi...