Cytaty z książki "Zapadlina"

“Czasami miewał dziwny sen, w którym sparaliżowany leżał w łóżku, a po jego ciele chodziła ogromna mucha, niemal tak duża jak on. I nic z tym nie mógł zrobić. Obserwował, jak owad mu się przygląda i czyści przednie łapy, trąc je zawzięcie o siebie.”

“Ale teraz nie śnił koszmaru. Wiedział o tym doskonale, trzęsło nim i krzywił się od smrodu uryny. Więc to nie mógł być sen.
Próbował zmusić pamięć do wysiłku.”

“Z uwagą przyglądała się ludziom, którzy opuszczali cmentarz, wygrodzony betonowym płotem wśród pól na północ od wsi.”

“Wyglądało na to, że oboje próbują zatrzeć za sobą wszelkie ślady.
Olgierd chciał poznać przyczyny takiego zachowania. Musiał się upewnić, że, po pierwsze, ich ukrywanie się nie ma nic wspólnego z klubem, a po drugie - że klubowi nic nie zagraża.”

“Kościół wyglądał na nowoczesny.
Herman uznała, że w takim miejscu jak Wapno ludziom potrzebny jest Bóg. Bo skoro wciąż pojawiają się tam niebezpieczne, ogromne zapadliska wypełnione wodą, i do tej pory nikt z tego powodu nie zginął, to może ich modły są wysłuchiwane.”

“Zaparkowała przy okazałym budynku sądu i ruszyła aleją motorowodniaków w kierunku odrestaurowanego rynku z zabytkową basztą, która - otoczona niskimi drzewami pozbawionymi liści - górowała nad prostokątnym placem.”

“To nie było tak jak dziś, że wiesz, rodzina, wspólne spacery i czytanie bajek na dobranoc. Ojca ciężko było w domu zobaczyć. Wpadał wieczorami, a rano, jak jeszcze spaliśmy, wyłaził do roboty. Raz na ruski rok zabrał nas do kina czy na grzyby.”