Zaplątani

Ha! Przeczytałam.
Choć przyznaję, że o ile na wstępie miałam wątpliwości czy mi się to uda, to po kilkunastu stronach wiedziałam, że nie będzie tak źle. Nie będę ukrywała, zdecydowanie w lekturze pomógł mi ciągnący się tygodniami remont i moje zmęczenie. Akurat w tym momencie potrzebowałam czegoś takiego. Prostego, nieskomplikowanego, niekiedy nawet zabawnego, choć to jednak nie mój typ humoru, do szybkiego, nawet bardzo szybkiego przeczytania. W sumie gdybym miała na podorędziu część drugą (zapakowana jest w jedno z wielu porozrzucanych po domu pudeł remontowych) przeczytałabym obie książki za jednym pociągnięciem. Choć obawiam się, że jeśli główny bohater w dalszych jest na podobnym poziomie emocjonalno-intelektualnym, to mogłabym mieć go lekko dosyć. Ale jako, że to tylko pierwsza część, to wcale nie było tak źle.
Chyba pomogła mi narracja pierwszoosobowa i fakt, że sam bohater przyznaje się jakim jest dupkiem i egotykiem. Nie oszukuje zapatrzonych w siebie, pewnie w dużej mierze tylko w jego mniemaniu, czytelniczek. Wręcz przeciwnie stawia sprawę jasno - pokazuje im, że chodzi jedynie o jednonocne numerki, przy czym nie pogardzi dwoma paniami do kompletu. Taki jest i jeśli zapatrzona w niego panienka czy czytelniczka idą na taki układ, a mają się czym pochwalić wizualnie, bo nie oszukujmy się iloraz inteligencji nie ma z tym nic wspólnego, to on jest ich. Na tę jedna noc, oczywiście.
Bohaterka jest taka jak być powinna. Jaka być powinna na jedną noc. Tyle, że ...

Hmm... bohaterem jest mężczyzna, narratorem jest mężczyzna. Ale autorką jest kobieta. Moje pytanie brzmi, czy odbyła ona jakieś konsultacje? Eksperckie? Bo wewnętrzne monologi głównego bohatera, jego wyznania (o doznaniach), przedstawianie osobistych priorytetów (seksualnych), a co gorsza globalizowanie, że "faceci tak mają" – mnie przerażały! Mam nadzieję – i głęboko w to wierzę (!) – że w książce króluje jednak fantazja pisarska, a nie wiedza empirycznie potwierdzona.

Tak czy inaczej, Emma Chase napisała romans ku pokrzepieniu serc. Kobiecych głównie. Romans lekki i radosny.
Oto arogancki, szowinistyczny i egocentryczny narcyz – nawraca się, czyli zmienia w kochającego, oddanego i wrażliwego. Playboy z wybujałym ego zakochuje się i zaczyna dostrzegać nowe wartości. Następuje desperackie poprawianie wizerunku i zdobywanie przebaczenia ukochanej. Pokora walczy. Miłość zwycięża. Wszystko pozytywnie.
Dla relaksu i uśmiechu. Z dużą dawką ładnego erotyzmu.

P.S. Bardzo dobra narracja bezpośredniego zwrotu, wręcz dopytywania o zrozumienie lub akceptację. Z odrobinką dobrze brzmiącego cynizmu i sarkazmu.

Z reguły jeśli romans jest reklamowany jako "najśmieszniejsza komedia na świecie", to nie należy się spodziewać w nim ani krzty humoru. O dziwo, "Zaplątani" to wyjątek. Arcydziełem literatury tego nie nazwę, ale jeśli chodzi o ilość śmiesznych scen, to bije sobie podobne dzieła na głowę! Choć narracja w pierwszej osobie najbardziej bawi czytelniczki, to jednak nie sposób się nie domyślić, że pisała to kobieta. Bo, umówmy się, prawdopodobnie żaden mężczyzna tak nie myśli. To tylko pobożne życzenie :D Tak czy inaczej - polecam, bardzo przyjemna rozrywka.

Po opisie i okładce (wiem, wiem...) spodziewałam się czegoś więcej. Ale przecież to zwykła komedia romantyczna. Tylko że nawet ten rodzaj potrafi czasem błyszczeć. Dla mnie pozycja przeciętna, ale rozerwałam się czytając, także nie był to czas zupełnie stracony. Wręcz całkiem przyjemny. Dla wielbicieli gatunku, dodatkowo mających ochotę na dość sporo obrazowych scenek łóżkowych (pewnie na obecnej fali nieszczęsnego Greya).

Klasyczny romans z elementami humorystycznymi. Nie powalił mnie na kolana, ale czytał się bardzo dobrze. Bardzo ujęło mnie, że narrację prowadzi mężczyzna - w romansach to rzadkość, jego porady i mądrości życiowe faktycznie są bardzo trafne. No i dwie wspaniałe bohaterki drugiego planu: MacKenzie, siostrzenica Drew i siostra B.

Fajna, rzadko spotykana narracja. Ciekawa, mająca coś do powiedzenia bohaterka, zamiast ciepłych, nieśmiałych klusek i zabawne momenty to plusy tej książki. Sztampowa fabuła to minus, ale bilans na plus :)