Zatajony artysta. O Wacławie Borowym 1890-1950

?Wacław Borowy był spośród wszystkich naszych historyków literatury najsubtelniejszym". Pierwsze to zdanie artykułu o Borowym Juliusza Kleinera mieści w sobie treść całej książki, która jest próbę zbiorowej monografii. Pisanie do niej przedmowy byłoby rodzajem zuchwalstwa. Niechaj więc wolno mi poprzestać na objaśnieniu, jak i dlaczego, tak a nie inaczej ułożony został zbiór artykułów będących rozbudowanymi nekrologami; czemu układ nie całkiem trzyma się chronologii; skąd podział na kilka odrębnych części książki. Odpowiedź nasuwa się taka: chciałem podsunąć Czytelnikowi możliwość zapoznania się z tekstami tu wybranymi po kolei - od pierwszej do ostatniej stronicy, podobnie jak byśmy to zrobili z powieścią biograficzną. Był Borowy bardzo znany i podziwiany w światku nie tylko polonistów - już jako dwudziestopięciolatek. Około czterdziestki stal się murowanym kandydatem na którąś z uniwersyteckich katedr, chociaż od habilitacji skutecznie się wymigiwał. Habilitacji, którą mu przyrzekł Ignacy Chrzanowski na podstawie książki o Chestertonie. Nie uniknął swego losu; stanowisko profesora zgodził się ostatecznie przyjąć w Warszawie, ku radości literatów, witających go w prasie triumfalnie: Krytyk na katedrze!