Realistyczna opowieść, nie pozbawiona jednak pewnej symboliczności i poetyckości języka. "Zbyt głośna samotność, jeśli w ogóle jestem człowiekiem dojrzałym, to szczyt mojej dojrzałości. To jest realis...
Świat to jedna, wielka prowizorka. Hrabal bez ogłuszającej dumy, bez maglowania rzeczywistością pisze o książkach i pracy w oszczędnym wydaniu. Ciekawa proza przekształtowana w gorzki romantyzm, w re...
To moja druga książka Bohumila Hrabala. Druga, której wcale miało nie być, bo po lekturze "Auteczka" nie miałam ochoty sięgać po żadne inne tytuły tego autora. Jednak kilka przeczytanych wcześniej po...
Moja ulubiona książka, ciepła, spokojna, magiczna - wręcz poetycka. Smutna, ale piękna. Można do niej wracać w nieskończoność. Oparta na motywach z życia Hrabala.