Zdejmij z nieba księżyc

Los nie zawsze jest naszym sprzymierzeńcem..
Miłość i szczęście mimo największych możliwości, nie obronią się przed śmiercią..

Joshua nie spędził zbyt wiele czasu ze swoją wspaniałą żoną. Spotkała ich najgorsza tragedia, zostawiając młodego mężczyznę pogrążonego w żałobie.
Jednak Lauren wiedziała doskonale, że jej mąż będzie potrzebował w dalszym ciągu pomocy i nawet po swojej śmierci zostawiła po sobie ślad, w postaci listów.
Przez dwanaście kolejnych miesięcy Joshua wraca do bolesnych wspomnień, ale i pięknych ponownych wspólnych chwil z żoną. Kobieta jednak miała jeden cel, odnaleźć w nim ponownie szczęście..

Miłość.
Strata.
Rozpacz.
Pamięć.

Największym bólem jest strata najważniejszej osoby. Miłość, gorąca i szczęśliwa, później jest najbardziej bolesna..

#zdejmijzniebaksiężyc to przepiękna historia miłosna, jednak oparta na śmierci. Śmierci, która zbliżyła wiele serc, umocniła więzi, przyjaźń i dała siłę na wspólne zmaganie się z żałobą.
Bolesna i pełna emocji powieść, gdzie miłość to najpiękniejszy dar. Najlepsze co może spotkać człowieka.

Życiowa, refleksyjna.
Uczuciowa i bolesna.
Łzawa, że szczęścia i smutków.

Wypłakałam wiele, uśmiechałam się.
Książka, która daje nadzieję. Ukazuje maleńkie światełko w tunelu na lepszy czas. Może być także doskonałą pomocą w podobnym czasie, jest jak terapia.
Plaster, na złamane serce.

Wyjątkowa w pełnej okazałości.
Porus...

“Było tak, jakby zrobiwszy to, co mu kazała, zdał test, a nagrodą będzie Lauren, znowu żywa”

Josh w wieku trzydziestu lat został wdowcem. Kiedy jego piękna, mądra, czuła i zabawna żona, Lauren zachorowała na nieuleczalną chorobę płuc, czas stał się ich największym wrogiem. Po śmierci kobieta zostawiła mężowi dwanaście listów – po jednym na każdy miesiąc po jej śmierci. Przez pierwszy rok od jej odejścia, Josh dostaje w listach zadania, które mają pomóc mu poradzić sobie ze stratą ukochanej.

Od pierwszych stron łzy napełniały moje oczy, ale końcówka to już było apogeum łzawych emocji i wzruszeń. ”Zdejmij z nieba księżyc”, to jedna z piękniejszych, ale też jedna z najtrudniejszych obyczajówek, po jakie sięgnęłam.

W historii Josha i Lauren poznajemy, niekoniecznie chronologicznie poukładane wydarzenia z ich najpiękniejszych wspólnych chwil – od momentu poznania, po ten ostatni, najokrutniejszy, brutalnie rozrywający serca, moment rozstania. Lauren poza wzruszającymi listami do męża, które ten otrzymuje po jej śmierci, pisze listy do swojego zmarłego ojca – opowiada w nich o pierwszym spotkaniu przyszłego męża, o swoim szczęściu, ale też o diagnozie i rozwoju choroby. Dziewczyna wie, że kiedy odejdzie, tam na górze, będzie miała najlepszą opiekę, opiekę swojego taty, który dotychczas był jej aniołem stróżem, a ona sama przejmie jego rolę, by czuwać nad najbliższymi, a przede wszystkim nad Joshem.

Zastanawiałam s...

Zanim sięgnęłam po „Zdejmij z nieba księżyc”, przeczytałam kilka opinii, w których czytelnicy zapowiadali prawdziwy „wyciskacz łez” i taka właśnie jest ta książka. Rozczulająca, przepełniona ogromnymi emocjami, bolesna, trudna i niedająca o sobie zapomnieć.

Joshua i Lauren są odzwierciedleniem pary idealnej, doskonale się rozumieją, dopełniają, darzą się miłością szczerą, bezinteresowną i czystą. Ich życie przypomina bajkę, aż po ten sądny dzień diagnozy, kiedy to dowiadują się, iż Lauren cierpi na nieuleczalną chorobę. Do Josha dociera fakt, iż prędzej czy później zostanie wdowcem i choć jest tego świadomy, to w żaden sposób nie potrafi się do tego przygotować.

Autorka przybliża nam wszystkie etapy związku Lauren i Joshua, począwszy od pierwszego i drugiego spotkania, pierwszych chwil razem, cudownego dnia ślubu, po te smutniejsze – dzień diagnozy, nieustannej walki z wyniszczającą chorobą oraz ostateczny, rozdzierający serce dzień rozstania mężczyzny z miłością jego życia.

Zanim kobieta odeszła, pisała listy do swego męża, które ten miał otrzymać w każdym miesiącu pierwszego roku żałoby. Te słowa zapisane przez Lauren były dla mnie symbolem oddania, przepięknego, prawdziwego uczucia, które nie przeminęło nawet po śmierci. Ciężko jest wyobrazić sobie, jak Josh przetrwałby ten pierwszy rok w pojedynkę bez tych wyjątkowych słów wsparcia, otuchy i miłości od swej ukochanej żony.

„Zdejmij ...

Zdejmij z nieba księżyc Kristan Higgins to trudna książka o kruchości życia i śmierci, która przychodzi zbyt szybko. Oprócz uczuć głównego bohatera pojawiają się listy, które są przedłużeniem pożegnania z ukochaną osobą. Po lekturze miałam bardzo mieszane uczucia i nie do końca rozumiem fenomen tego tytułu. Natomiast podoba mi się podejście do tego aby skremowane ciało stało się nowym drzewem i można je było zasadzić.

Przede wszystkim książka pisana jest w 3 osobie i przez całą fabułę czujemy się jak obserwatorzy. Ani na chwilę nie utożsamiamy się z bohaterami, nie czujemy że jesteśmy pośród nich. Temat książki jest bardzo trudny, bo nie każdy z nas myśli o śmierci o tym jak to wpłynie na najbliższych, ani ze może się to zdarzyć szybciej niż oczekujemy. Dlatego ciężko wciągnąć się w fabułę i polubić bohaterów. Jedynie listy są w 1 osobie, ale to trochę za mało aby wczuć się w to co chce przekazać nam autorka.

Nie jest to nigdzie zaznaczone, ale pojawia się tu motyw którym gardzę. Naprawdę go nie lubię. A to dlatego, że wiele osób nie zdaje sobie sprawy że po żałobie już nie jest się tym samym człowiekiem, czasem się próbuje ale to nie jest takie proste. A tu umierającą żona postanawia znaleźć swojemu mężowi kandydatkę na żonę. Co jest straszne. Nie mam słów.

...

Czasami sięgam po książki, gdzie wszyscy piszą że wylali na nich morze łez, że ciężko im się czytało bo książka rozbiła ich emocjonalnie. To miała być właśnie taka książka, czy była taka dla mnie?

Zdejmij z nieba księżyc to historia o Joshu, który został wdowcem. Jego żona Lauren spodziewała się, że mężczyźnie będzie trudno pozbierać się po jej śmierci więc zostawiła mu dwanaście listów, które prowadzą Josha przez życie by znowu odnalazł radość i piękno.

Jak ta książka mnie wynudziła to nawet nie macie pojęcia. Mamy tutaj śmierć przez nieuleczalną chorobę, żałobę, a cała fabułą kręci się tylko wokół tego jaki Josh jest nieszczęśliwy po śmierci żony i jak ciężko mu wrócić do normalności, mimo wsparcia jakie otrzymuje od bliskich. W połowie miałam już dosyć użalania się mężczyzny nad swoim losem, miałam wrażenie że nikt nie może mieć gorzej od niego bo w końcu kochał Lauren nad życie.

Ledwo przebrnęłam przez tę książkę. Rozumiem że śmierć bliskiej osoby to wielka strata, ale ja nie czułam w tej książce w ogóle emocji. Bohaterowie byli dla mnie tak płasko opisani jak roboty. Cały czas czekałam aż coś zaskoczy ale przeplatajace się rozdziały z przeszłości i teraźniejszości wybijały mnie z rytmu czytania. Nie mogłam się w ogóle wygryźć w tę historię. Książka jest jednym z moich rozczarowań w tym roku, nastawiałam się że rozbije mnie emocjonalnie niestety nic takiego się nie wydarzyło. Żałuję. Jednak widziałam tyle pozytywnych opini że polecam m...

„Zdejmij z nieba księżyc” to bardzo poruszająca historia o młodym małżeństwie. Joshua i Lauren to para ludzi, którzy marzy o wspólnym, pięknym życiu. Niestety, ale ich plany zostają przerwane przez chorobę kobiety. Lauren boi się, że mąż nie pozbiera się po jej śmierci i pisze do niego listy. Jeden list na jeden miesiąc. Listy mają pomóc mu w przerwaniu żałoby.

Kristan Higgins zrobiła coś niesamowitego. Napisała książkę, która wzrusza, a zarazem bawi. Śmierć nigdy nie jest łatwym tematem. Niesie wiele bólu. I autorka w jednym momencie potrafi wywołać łzy, by za chwilę wywołać uśmiech na twarzy. Książka napinana jest lekkim i przyjemnym stylem, dzięki czemu czyta się bardzo szybko. Jest również powieścią bardzo refleksyjną. Czytając nie jeden raz docenimy to, że jesteśmy zdrowi. Że mamy obok siebie kogoś kto pomoże w gorszych chwilach, nawet jeśli fizycznie go już nie ma.

Bardzo podobały mi się te fragmenty książki, w których znajdywały się listy Lauren do Josha i jej taty. Wywoływały one wiele emocji, które by poczuć musicie sami przeczytać książkę. Zapewniam, że wylejecie wiele łez, a opisana historia zostanie z Wami na dłużej. Pokochacie Lauren i Josha i nie będziecie chcieli o nich szybko zapomnieć. Polecam!