Opinia na temat książki Ziemia odzyskana

Nie można żyć przeszłością i stale rozpamiętywać historię. Jednocześnie bez pogodzenia się z minionymi wydarzeniami nie jesteśmy w stanie budować przyszłości.

To moja pierwsza czytelnicza podróż z Panią Aldoną Reich.

➡️W "Ziemi odzyskanej" poznajemy Martę Rychter, która po dwudziestu latach emigracji wraca do Zielonej Góry, swojego rodzinnego miasta. Ma w tym cel - chce się uporać z utratą pamięci po traumatycznych przeżyciach sprzed lat. Nie pamięta, dlaczego prowadziła samochód i co doprowadziło do wypadku, w którym zginął jej ojciec. Trwający ponad dwie dekady wyjazd był dla niej ucieczką przed wyrzutami sumienia, zagubieniem i samotnością.

➡️W książce zostały przedstawione dwa sposoby radzenia sobie z trudną przeszłością.

➡️Pierwszy jako mechanizm obronny stosuje zapomnienie, schowanie gdzieś głęboko traumatycznych przeżyć.

Na drugim biegunie mamy Wiktora, który za wszelką cenę chwyta się poprzedniego życia, ignorując teraźniejszość i przyszłość.

Obie postawy nie pozwalają bohaterom iść naprzód, czerpać radości z życia. Stawianie czoła własnym demonom to jedno z najtrudniejszych zadań. Jednak wierzę, że nie ma takiego ciężaru z którym człowiek nie da sobie rady, czasem tylko potrzebna jest pomoc bliskich nam osób.

➡️Autorka w książce podkreśliła również znaczenie terapii. Z roku na rok świadomość roli, jaką może ona odgrywać w życiu człowieka rośnie, jednak nadal jest wiele do zrobienia. W idealnym świecie przyznanie się do korzystania z usług terapeuty nie powinno być niczym wstydliwym.

➡️Doceniam również to w jaki sposób autorka przedstawiła rodzące się uczucie pomiędzy bohaterami. Miłość nie przychodzi nagle, nie ma strzały amora i fajerwerków. Zamiast tego mamy kiełkujące uczucie pomiędzy dwójką, doświadczonych przez los bohaterów.

➡️Pani Aldona dotyka codziennych tematów. I może w powieści nie znajdziemy zaskakujących zwrotów akcji, ale pomimo to trudno się oderwać od historii może, dlatego że jest ona życiowa. Czasem wydarzenia biegną powoli, własnym rytmem, ale właśnie takie jest samo życie.Myślę, że każdy z nas może odnaleźć cząstkę siebie w bohaterach. Ich troski, problemy nie są nam obce.