Ziemia rośnie

[...] Tym, co przede wszystkim zwraca na siebie uwagę, jest szczególna kompresja uczuciowa skryta pod warstwą dynamicznych obrazów poetyckich. Treść przeżyć wewnętrznych znajduje tu swój ekwiwalent w postaci serii błyskawicznie wymieniających się obrazów, których tworzywem przedstawieniowym są elementarne wyglądy i jakości natury, poruszenia kosmos, pejzaże poddane tranformującym je zabiegom wyobraźni, której dążeniem jest pragnienie uchwycenia w jednym rzucie jednoczesności zdarzeń [...].