Opinia na temat książki Złe dziecko

Camilla Way długo kazała nam czekać na swoją nową powieść, jej poprzednia książka "Obserwując Edie" zrobiła na mnie niesamowite wrażenie.

Czy Waszym zdaniem dziecko rodzi się złe, czy takim się staje? Motyw złych dzieci w literaturze nie jest częstym zjawiskiem, choć muszę przyznać, że budzi ogromną fascynację. Pewnie to poprzez swoisty dysonans, który powoduje — jak ktoś tak niewinny, może być z gruntu zły? Flagową tego typu powieścią jest "Musimy, porozmawiać o Kevinie" Shrivera Lionela.

Hannah jest potworem. Mając trzy lata, po raz pierwszy zaatakowała fizycznie swoją matkę. Ponadprzeciętnie inteligentna i perfidna, niczym Damien z "Omena", jej celem jest czynienie zła.
Mijają lata, a Hannah uczy się dostosowywać do społeczeństwa, ukrywając swą prawdziwą tożsamość drapieżnika.

Akcja powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach: Teraz i Wtedy. Dzięki temu możemy ze zgrozą doświadczać, jak bardzo zaburzona jest Hannah. Autorka ukazuje portret dziecka, dla którego krzywdzenie innych jest czystą, rozmyślną przyjemnością. Ona nie stwarza pozorów, nie udaje dobrego dziecka, kto raz miał z nią styczność, nie chce powtórzyć tego doświadczenia. Śledzimy też zmagania Clary, która rozpaczliwie poszukuje swojego zaginionego ukochanego, nękanego przez stalkera. Przyznaję, że były momenty, które odrobinę mi się dłużyły, jednak dla takiego finału było warto.

„Złe dziecko" to książka niepokojąca w najlepszym tego słowa znaczeniu. Atmosfera powieści jest gęsta i duszna, wywołuje grozę i zapada w pamięć.