Złotko

Sięgając po "Złotko" nie spodziewałam się, że jest to jedna z tych książek, która nie pozwoli o sobie zapomnieć na bardzo długo. Historia Porter nie jest błahym romansem, której akcja dzieje się w Vegas. To niezwykła opowieść o poszukiwaniu siebie, walce z własnymi potworami i lękami.

Z główną bohaterką połączyła mnie nić porozumienia. Owszem, nie jestem kolorowa oraz innej orientacji s3ksu!lnej, ale tak jak Grace spotkałam się z nierównym traktowaniem kobiet w świecie nauki.
Historia Porter uświadomiła mi, że wiele osób, w tym również ja, posiadało wielkie nadzieje w trakcie studiów, marzyło o pracy w zawodzie, dobrej płacy i odpowiedniej atmosferze. Jednak rzeczywistość zweryfikowała wszystko, zwłaszcza to, że bez dobrych znajomości niełatwo o spełnienie marzeń.
I z tym mierzy się Grace, dążąca do perfekcji oraz stawiająca rodziców na pierwszym miejscu, bo Porter nigdy nie zawodzi.

Autorka jasno przekazuje czytelnikowi, że zawsze możemy na kogoś liczyć. Nawet, jeśli cały nasz świat się wali, ktoś stoi koło nas. Sięganie po pomoc od profesjonalistów nie powinno być problemem czy wprawiać w zakłopotanie.

"Złotko" to zabawna, pouczająca, z pięknymi elementami miłosnymi opowieść o problemach emocjonalnych, potworach, niespełnionych ambicjach rodziców oraz poszukiwaniu siebie.

Książka pełna sprzeczności. Buzująca emocjami, a zarazem bardzo stateczna i niespecjalnie porywająca. Chwilami zachwycająca, żeby w momencie musieć się do niej zmuszać. Poruszająca trudny i ważny temat, ale przedstawiony trochę po łebkach.

Grace to kobieta - naukowczyni, mądra, zdolna, otoczona grupą oddanych przyjaciół. Ale nie za bardzo wie, czy to co robi w życiu, jest dla niej dobre. Jest dobre dla jej ojca, bo taki był plan. Jest dobre dla jej matki, bo ta żyje w przekonaniu, że Grece sobie dobrze radzi. Ale dziewczyna sobie nie radzi. Rozstrojona psychicznie bierze ślub w Vegas, z przypadkową dziewczyną. Ale to nie będzie ckliwa opowieść o miłości, pełna humoru i zabawnych perypetii. To historia o tym czy to co właściwe, jest dobre dla nas. I czy raz obrana ścieżka jest tą odpowiednią.
Ta powieść na pewno jest takim momentem zastanowienia, przemyśleń, chwili, by się zatrzymać. Ale sama forma przedstawienia chyba do mnie nie trafiła. Książka bardzo nierówna, poszarpana, specyficznie napisana.

Będą zachwyty, ale i głosy niezadowolenia. Ja niestety należę do tej drugiej grupy.