Zniszczenie ziemi

Moc rośnie, miłość też, ale czy to wystarczy w obliczu władcy?

Przyznam szczerze, że trochę się bałam „Zniszczenia Ziemi” od @elise.kova
Drugi tom serii, był mocno średni, wiele rzeczy mi nie podeszło, a szczególnie wątek romantyczny, który zawładnął całą książką.

Za to Zniszczenie Ziemi mogę uznać za dobrą kontynuację. W porównaniu do tomu poprzedzającego widać ogromną poprawę.

Vhalla nadal znajduje się we władzy Cesarza. Razem z wojskiem wreszcie dociera na północny front gdzie będzie próbowała wygrać dla swojego kraju ostateczną bitwę.

🌪️W tej części przygód Vhalli autorka nie skupiła się już w aż w takim stopniu na wątku romantycznym. Co ogromnie mi pasowało. Osobiście nie czuje kompletnie miłości między Vhallą, a Aldrikiem, a każda scena między nimi momentami przyprawiała mnie o dreszcze zażenowania 🙈

🌪️Nie wierzę, że to powiem. Polityczny wątek bardzo mi się podobał! Brakowało mi go w poprzedniej książce, także ogromny plus za rozwinięcie tego tematu.

🌪️Widać również rozwój jaki przeszła nasza główna bohaterka. Z niepewnej siebie dziewczyny spędzającej całe dnie w bibliotece stała się odważną kobietą, która swoją ogromną wiedzę potrafi wykorzystać w najważniejszych momentach swojego życia.

🌪️W upadku ognia zwróciłam uwagę na bohaterów pobocznych, którzy jak dla mnie odgrywają bardzo ważną rolę w całej tej historii. W tym tomie również ich nie brakowało. Świetnie przedstawionym charakterem jest brat księcia Baldair, oraz generał Jax. Sceny z tymi panami sprawiały mi wiel...

Zniszczenie ziemi to najnowszy tom (u nas w Polsce) z serii Przebudzenia powietrza. Podchodziłam do niego bardzo sceptycznie ze względu na poprzedzającą go część, która okazała się moim rozczarowaniem. Ale 3 tom! Wow! Jak dotąd wydaje mi się, że jest on najlepszy ze wszystkich…

W poprzednim tomie na pierwszy plan wysuwał nam się wątek romantyczny między Vhalią a Aldrikiem. I to by było ok, gdyby czytelnik nie byłby przytłoczony nudną akcją i płytkim romansem. Tutaj natomiast jest on bardziej z boku, opisany z o wiele lepszym smakiem. Także bardzo dobrze czytało się o miłości głównych bohaterów, nie czuję się zbytniej przesady czy sztuczności, widać ogromną poprawę🤍

Wszystkie wydarzenia, walki są na tyle absorbujące, że czytelnik nie jest w stanie się nudzić. Główna bohaterka nie jest już tak irytująca tak, jak w poprzednim tomie. Autorka wyprowadziła ją na prostą i bardzo dobrze! Dostajemy tutaj również wątek polityczny, który został bardzo dobrze i przyjemnie poprowadzony. Zdecydowanie za mało go było w ostatnich częściach.

Jedyny minus - teksty Aldrika w stylu „Miłości moja”… nie wiem, jak was, ale mnie łapie lekki cringe przy czytaniu takich słodkości😅 być może w oryginale brzmiało by to lepiej, ale jednak po polsku mam lekki niesmak😂