40.Raków recenzja

Aspiranci Bogucki i Jaworski na co dzień pracują w prewencji. Podczas jednej z interwencji natrafiają na worek ze zwłokami, pozbawionymi głowy. Przez zrządzenie losu, jakim są braki kadrowe w warszawskim wydziale kryminalnym, zostają oddelegowani do tego śledztwa, którym dowodzi komisarz Obrębski. Gdy zaczynają się pojawiać odcięte fragmenty innych ciał, dziennikarze zaczynają szaleć. Czy uda się wytropić mordercę? Co nim kieruje?

Po raz pierwszy w z twórczością Agnieszki Peszek zetknęłam się przy okazji lektury "Przez pomyłkę", czyli początku serii z Dorotą Czerwińską (swoją drogą też gorąco zachęcam do przeczytania 😉). Chodź polubiłam niezmiernie tę policjantkę, to z równie mocnym zaciekawieniem sięgam po inne pozycje autorki. Każda z nich to zapowiedź znakomitej historii, od której po prostu nie można się oderwać. Pisarka zachwyca nie tylko swoim stylem, ale również doskonałym podejściem do aspektów psychologicznych, świetną fabułą czy kreacjami postaci.

Intryga także tym razem zaskakuje od pierwszych stron. Ma na to przede wszystkim wpływ nietuzinkowy sposób przedstawienia całej historii oraz, co moim zdaniem okazało się wisienką na torcie, aż dwóch morderców. To dość nietypowy zabieg, ale wprowadzający świeży powiew wśród lektur z gatunku kryminału bądź thrillera psychologicznego. Bohaterowie stworzeni przez Agnieszkę jak zawsze są wyraziści, często niejednowymiarowi, a ich charakterystyka stoi na bardzo wysokim poziomie.

Autorka już nie raz i nie dwa poruszała w swoich powieściach ciężkie bądź trudne tematy. Tu na pierwszy plan wychodzą traumy z dzieciństwa, które (nieleczone lub skrzętnie ukrywane) w przyszłości wybuchają niczym wulkan, siejąc spustoszenie w rozchwianej psychice ofiary, eskalują, aż w pewnym momencie doprowadzają do tragedii.

Polecam wszystkim, którzy tak jak ja lubią niesztampowe książki z niebanalną treścią oraz zadziwiającymi zwrotami akcji. Ja chętnie jeszcze raz sięgnęłabym po pozycję z tą dwójką zabawnych, ale nieco nierozgarniętych policjantów w rolach głównych, gdyż mimo swoich braków wzbudzili moją sympatię. Kto wie może pisarka już szykuje dla nich kolejną sprawę? A może ma jeszcze w zanadrzu inny, rozbrajający czytelnika pomysł?