Jego obietnica recenzja

🌷ℝ𝕖𝕔𝕖𝕟𝕫𝕛𝕒 𝕡𝕒𝕥𝕣𝕠𝕟𝕒𝕔𝕜𝕒🌷

Lubicie debiuty? Ja ogromnie, chociaż zawsze podchodzę do nich z pewną dozą pobłażliwości.🤭 W końcu nikt nie rodzi się mistrzem, a doskonalenie warsztatu może zająć całe lata.
Czytając "Jego obietnicę" Anny Ciołko, nie mogłam wręcz uwierzyć, że to pierwsza powieść autorki! 🤯
Byłam bardzo pozytywnie zaskoczona i momentalnie zakochałam się w tej historii. 😍

Główna bohaterka to młoda kobieta, która kiedyś miała głowę pełną marzeń i ambicji.
Wyjechała do stolicy, gdzie po studiach pracowała jako dziennikarka i odnosiła spore sukcesy. Była pewna siebie, nieustraszona i nie zrażała się w razie porażki, chociaż te zdarzały się rzadko.
Dokąd ją to zaprowadziło?
Pewien odważny krok sprawił, że nie ma już czego szukać w Warszawie. Jest tam spalona, więc postanawia wrócić do rodzinnego miasta i modlić się, aby ktokolwiek przyjął ją do pracy w zawodzie. 😬
To jej pierwsza tak stresująca rozmowa kwalifikacyjna, ale, na szczęście, kończy się pozytywnie, a pierwszym zadaniem Sary będzie przeprowadzenie wywiadu z architektem Mikołajem Strzeleckim.😊

Okazuje się on być facetem, którego już wcześniej spotkała, a ten moment nie był najprzyjemniejszy... 🤭
Jakie były szanse, że da się namówić na rozmowę? Nikłe.
Co więc Mikołaj robi, stojąc oparty o swój samochód przed jej redakcją? 🤔
Dobre pytanie! 🤭

"Kocham cię, nie oczekując niczego wzamian.
Kocham cię, ale nie zgadzam się, by strach ociebie zabijał moją radość zżycia.
Kocham cię iwiem, że muszę pozwolić ci odejść, nawet jeśli niczego nie pragnę bardziej jak życia utwojego boku. Moja miłość nie jest dla mnie ucieczką. Nie potrzebuję twojej bliskości, by czuć się wartościowa. Awszystko dlatego, że – przede wszystkim – kocham samą siebie. Iwłaśnie dzięki temu umiem wpełni kochać ciebie. Bez oczekiwań."

To jeden z moich ulubionych cytatów z tej książki, a wiedzcie, że wcale nie jestem jedną z tych osób, które mają przyklejonych milion kolorowych karteczek w swoich egzemplarzach. 😁

Dane słowa muszą mi się naprawdę spodobać, jakoś zainteresować, zapaść w pamięć, abym je chciała zachować na dłużej, a w "Jego obietnicy" było takich momentów mnóstwo! 🥰
Długo zbierałam się z tą recenzją, bo mam tyle do powiedzenia, że nie umiem ułożyć słów w jakiejś sensownej kolejności. 😁
Zacznę od tego, o czym już wspomniałam, czyli styl pisania autorki, który od samego początku jest bardzo dobry, przyjemny i ładny. Przeczytałam w swoim życiu kilkaset książek i oszałamiająca ich ilość była napisana źle, z błędami, powtórzeniami, sztucznie i ciężko. Tutaj słowa płynęły delikatnie i naturalnie, tak, że miałam wrażenie, jakbym sobie tylko wygodnie siedziała, a ktoś obok pięknie do mnie mówił.🥰
Kolejna sprawa, która mnie ostatnio razi, to kalki z książki na książkę, dosłownie identyczne teksty, zupełnie, jakby autorzy mieli jakiś generator i wybierając gatunek romans, sklejali książkę ze zdań już istniejących. Widać to zwłaszcza przy opisach wyglądu czy sytuacji, nie zliczę, ile razy w życiu przeczytałam niektóre określenia i teraz nie mogę na nie patrzeć. Dlatego tutaj również zostałam pozytywnie zaskoczona, bo język autorki jest bardzo barwny, jednocześnie prosty i zrozumiały, ale nie nudny. A co za tym idzie- opisy, zwłaszcza zbliżeń między bohaterami, były wyjątkowe, ciekawe i miłe dla oka oraz... wyobraźni. 😄
Jak już jestem przy tym temacie, to wspomnę też o podejściu autorki do erotyki w książce, bo chociaż to nie jest główny jej temat, to jednak znajdziecie tu kilka gorących momentów.
Nie będzie jednak niesmacznie, nie poczujecie ciarek żenady (czy tylko mi się to zdarza?🤔), a zachwycicie się tym, w jaki sposób można przemycić trochę iskier do książki, która porusza również smutne i ciężkie tematy.
I to kolejne pole, które mi się spodobało. Bardzo lubię, kiedy bohaterowie mają coś za sobą, jakiś bagaż, który wpływa na ich zachowanie, a zwłaszcza, kiedy jest to dobrze opisane i wytłumaczone. Tajemnice, zarówno Sary, jak i Mikołaja, poznajemy stopniowo, co dodaje aury niepewności, a ciekawość wzrasta z każdą przeczytaną stroną.

Uwielbiam główną bohaterkę, jej życiową mądrość, jej odwagę, empatyczność, jej miłość do świata i do siebie, bardzo chciałabym mieć taką przyjaciółkę! 😍
Cieszę się, że jej charakter został pokazany za pomocą tego, co robiła i mówiła, a nie, jak często bywa, poprzez suche teksty autora, któremu musimy uwierzyć "na słowo".
W dodatku była zabawna, a jej interakcje z Mikołajem wywołały niejeden uśmiech na mojej twarzy. 😁
Bardzo chciałabym odwiedzić z nimi lawendowe pole albo jakiś fajny zamek, a właściwie pojechałabym w którekolwiek miejsce pokazane w książce! Opisy, które się w niej znalazły, były w odpowiedniej ilości w stosunku do dialogów i nie przytłaczały, a jedynie nakreślały sytuację lub umiejętnie oddawały piękno, które miało być oddane. 😊

Jednak to, co zachwyciło mnie najbardziej, to nie całokształt, ale te drobne szczegóły, małe puzzle, elementy sprawiające, że ta powieść zostanie mi w pamięci na długo i jestem tego pewna. Jeszcze nigdy nie czytałam książki z pozoru tak spokojnej, pełnej codziennych problemów, zwykłych bohaterów żyjących gdzieś na Lubelszczyźnie i nie wyróżniających się na pierwszy rzut oka, która finalnie okazała się pełna głębi, mądrości, piękna, motywacji, miłości i takiego pozytywnego vibe'u! 🙃
To jest zdecydowanie mój "comfort read" i naprawdę, gorąco Wam polecam.🥰
Aniu, gratuluję z całego serca, przeczytam wszystko, co napiszesz!❤
9,5/10!