Córka powietrza recenzja

“Jestem córką powietrza i nie ma dla mnie nic niemożliwego”

W ostatnim czasie w moje ręce trafiła najnowsza powieść Doroty Gąsiorowskiej - “Córka powietrza”. Jest to drugi tom serii “Córki żywiołów”. Pomimo, że książka jest elementem serii, każdą część można czytać osobno. Ja nie czytałam pierwszego tomu - “Córki ziemi” co w żadnym stopniu nie przeszkodziło mi w poznaniu niesamowitej historii Avy i Laile.

Ava główna bohaterka jest młodą pisarką, która ma w swoim dorobku kilka książek, które odniosły sukces. Jednak cierpi na chwilowy brak weny, zatem bardzo spodobał jej się pomysł rodziców, by chwilowo przeniosła się do ich domu w samym sercu Puszczy Zielonej. Kobieta liczy, że z dala od zgiełku miasta odzyska natchnienie i z pulą nowych pomysłów napisze kolejną książę. Niestety weny jak nie było, tak nie ma, a w dodatku kurier dostarcza jej dziwną przesyłkę - rzeźbę pewnej kobiety. To już kompletnie zaburza jej spokój i postanawia podążyć śladem tajemniczej przesyłki i trafia na ślad francuskiej pisarki i tajemnicy sprzed lat… Do czego ją to zaprowadzi? Odpowiedzi znajdziecie w tej zaskakującej książce.

“Córka powietrza” jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością pani Doroty Gąsiorowskiej. W posłowiu jest określona jako “czarodziejka słowa” i ja się z tym w pełni zgadzam! Potężną książkę, liczącą prawie 600 stron pochłonęłam w zaledwie dwa dni. Z wielkim żalem odkładałam ją na bok, kiedy obowiązki wzywały. “Córka powietrza” przeniosła mnie w magiczny świat mchu i paproci. Czytając ją, czułam się jakbym sama biegała po francuskich lasach i odkrywała jego magiczną stronę. To była piękna przygoda, aż żal, że już się skończyła. Pani Dorota sprawnie poprowadziła nas poprzez poszukiwania Avy, aż trafiłam do dawnej Francji, która była kolebką sztuki. Z zapartym tchem śledziłam zawiłe losy Laile, jej próby odnalezienia się w stolicy i jak i podróże do głębi siebie, kiedy poznawała swoją magiczną stronę.

Serdecznie polecam poznanie historii losów Avy i Laile. Dwóch kobiet, których losy splotły się po latach, czasem historia lubi się powtarzać. Ja zaintrygowana drugim tomem “Córek żywiołów” z pewnością sięgnę po tom pierwszy.

Dziękuję pani Bognie Piechockiej z PRart Media za egzemplarz recenzencki i możliwość poznania tej niesamowitej historii.