Kocia Szajka i napad na moście recenzja

Ach, do czego ta miłość popycha ludzi... zawsze przed Bożym Narodzeniem!

Książka ze znanej serii, poziom trzyma, fabuła świeża, bohaterowie jak zwykle świetni! Wprowadza w czas około Bożego Narodzenia, kończy się śnieżycą. Dzieci wyciągną z niej co najmniej jeden morał. Język błyskotliwy, zabawny, międzynarodowy akcent dodaje mu uroku. Czyta się szybko, przyjemnie, a młodzi słuchacze dopominają się o kolejny "odcinek" (to oznacza ni mniej ni więcej, że książka "wymiata").

Czytałam ją na głos w okolicach Wszystkich Świętych i nie wiem na ile to efekt aury, która towarzyszy w tym czasie każdej myśli kołaczącej się po głowie, ale w tej książce zobaczyłam ponadczasową prawdę także dla czytelników mocno pełnoletnich. Są bowiem takie porywy serca, dla których gotowi jesteśmy spalić świat. I nic, co stanie nam na drodze, nie powstrzyma nas przed działaniem. I choć w ciągu życia te wartości się zmieniają, w każdym wieku jesteśmy w stanie wykrzesać w sobie ten impuls, tę iskrę, którą zapłoną nasze działania, a dym z pogorzeliska przysłoni racjonalność. Czy jednak zasięg pożaru będzie adekwatny do sytuacji? I co, jeśli zmieniamy zdanie gdy ogień już zapłonął?

Napad na listonosza Maurycego Moiczka na moście na Olzie indukuje spiralę wydarzeń prowadzących do hmmm... no ujmijmy to- prawdopodobnego końca. Do rozwikłania zagadki z polsko-czeskiej granicy wezwana zostaje Kocia Szajka i kocur Mały Jizik- ich losy śledzi się z zapartym tchem. Czy jednak celem napastnika były wszystkie listy, ich część czy może jeden? Co popchnęło go do tak ostatecznego czynu? Na pewno uczucie, wielkie, szerze i przerażające samego właściciela. Jak potoczy się historia jego serca podczas gdy depczą mu po piętach organy ścigania? Czy w przedświątecznej gorączce można liczyć na akt łaski ze strony służb mundurowych? Czy wina jest adekwatna do czynu? I na ile zmniejsza ją głębokie poczucie winy? Trampolina do dyskusji z dziećmi na temat powodu i skutku, przyczyn i motywacji, poczucia wstydu, a także kalkulacji co wypada, a czego nie. Jak najłatwiej wybrnąć z uczuć, z którymi sobie nie radzimy? Lub których się wstydzimy? Co zrobić, gdy pewne czyny już zaistniały, a autorefleksja brzmi "Jsem idiot"? I czy strach nie jest gorszy od najbardziej brutalnej prawdy.

Książka jest ślicznie wydana, porządna twarda okładka, duża czytelna czcionka, ładne ilustracje, kolorowe strony oraz generalnie dużo barw we wnętrzu, wszystko tu się zgadza, obraz przeplata tekst, jest nawet plan Cieszyna oraz słowo "koniec" na końcu, które małe paluszki z dumą wskazują. Polecam jako tegoroczną propozycję do świątecznej listy książek dla dzieci!

Książki trafem szczęścia nie musiałam wykradać z torby listonosza, którego potrąciłam na moście, ponieważ otrzymałam ją z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl, któremu serdecznie dziękuję za wzbogacenie nieletniej biblioteczki w tę piękną zimową i wartościową pozycję.