Akademia Ransmoor recenzja

Na pewno wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, jak trudno jest napisać dobrą książkę. A myśleliście kiedyś o tym, jak trudno jest stworzyć dobrą paragrafówkę? Te wszystkie wątki, rozgałęzienia, wybory, zazębiający się elementy i różnice w poszczególnych ścieżkach… wydaje mi się, że jest to jeszcze trudniejsze!

Na szczęście Katarzynie Tkaczyk udało się to doskonale, a my możemy cieszyć się niesamowitą przygodą jaką jest “Akademia Ransmoor”.

W trakcie rozgrywki kierujemy losami młodej wiedźmy, Medei. Dostaje się ona do Akademii Istot Nadprzyrodzonych - pełnej wampirów, elfów, wilkołaków i wszelkiego rodzaju istot magicznych. W trakcie roku szkolnego musi jednak rozwikłać pewną zagadkę i poznać tajemnicę przeklętego gaju - miejsca zamieszkanego przez mroczne, niebezpieczne istoty…

Brzmi dobrze, prawda? A jeśli dodam, że losami Medei możecie kierować na tyle różnych sposobów, że książka ma aż dwanaście możliwych zakończeń? Nawet najmniejsza zmiana decyzji w kolejnej rozgrywce może spowodować, że znajdziecie się na zupełnie innej ścieżce fabularnej i całą historię będziecie mogli poznać od nowa!

Dla miłośników (lub przeciwników) wątków romantycznych również mam dobre wieści - podczas gry możecie wdać się w subtelny romans z pewną elfką, zdobyć serce przystojnego wilkołaka, stworzyć zakazaną relację z rektorem akademii lub… przejść całą historię bez wdawania się w żaden romans!

Od waszych decyzji zależy również to, czy “Akademia Ransmoor” stanie się historią o miłości i zemście, thrillerem w klimacie dark fantasy, pełną trudnych decyzji opowieścią z niebezpiecznym śledztwem w tle czy… no właśnie. Chyba musicie przekonać się sami, prawda?

Jako miłośniczka paragrafówek jestem w “Akademii Ransmoor” szaleńczo zakochana - to zdecydowanie jedna z najlepszych tego typu gier książkowych, które miałam okazję poznać. Już przy pierwszej rozgrywce dostarczyła mi mnóstwa emocji. Przy drugiej zachwyciła tym, że każda - nawet najbardziej niepozorna - decyzja może zmienić bieg historii o sto osiemdziesiąt stopni. Przy trzeciej uwikłałam się w najfajniejszy (moim zdaniem) wątek romantyczny, z kolei przy czwartej odpuściłam sobie romansowanie i skupiłam się w pełni na śledztwie. I przy każdej odkrywałam nowe, zaskakujące ścieżki, które w mega przemyślany sposób łączyły się z poprzednimi rozgrywkami, jednocześnie tworząc zupełnie nową historię.

Z całego serca polecam Wam “Akademię Ransmoor”, a wydawnictwu oraz autorce dziękuję za możliwość objęcia jej wsparciem medialnym! <3