Alef recenzja

„Nic nie widzę, ale ty widzisz wszystko. Ufam, że nie żyję na próżno. Wiem, że się znów spotkamy w jakiejś boskiej wieczności.” Oscar Wilde „Prawdziwa wiedza”

Paulo Coelho to pisarz, który ma zagorzałych zwolenników, bądź też przeciwników. Nie spotkałam się jeszcze z wyśrodkowanymi opiniami na jego temat. Jakimś magicznym trafem ludzie kochają jego twórczość, albo jej nienawidzą. A może nie są w stanie znieść prawdy, którą przekazuje nam za pomocą swoich historii?

Sama zakochałam się w twórczości Coelho po przeczytaniu słynnego „Alchemika”. Książka wywarła na mnie olbrzymie znaczenie i była powodem wielu godzin rozmyślań i kilku nowych decyzji. Jedno jest pewne, zmieniła nie tylko moje myślenie, ale i życie. Od tej chwili z zamiłowaniem śledzę twórczość pisarza. Pozostała mi do przeczytanie jedynie „Brida”, resztę pozycji (wydanych w Polsce) mam już za sobą. Dziś pokrótce o jednej z nich.


„To, co robisz teraz, może ocalić przeszłość i w konsekwencji zmienić przyszłość”

Narratorem książki jest sam autor, który przedstawia historię swojej podróży pociągiem wzdłuż Rosji. W tej niecodziennej podroży koleją transsyberyjską pisarz spotyka młodą skrzypaczkę – Hilal, która za wszelką cenę postanawia towarzyszyć autorowi. Tak też podróż, która miała pomóc w odnalezieniu i zrozumieniu własnego ja, przeradza się w niesamowitą i zaskakująca przygodę. Kim naprawdę jest młoda kobieta? Jak bardzo wpłynie na cel podróży?

Coelho genialnie łączy zwykłą codzienność (spotkania z wydawcą, tłumaczem, agentką) wraz z tym, co w życiu najbardziej zaskakujące – nieprzewidywalnym losem. Ukazuje, że każda chwila może zmienić całe nasze życie. Uświadamia nas, że nawet najdrobniejsza decyzja zdolna jest, niczym efekt motyla, finalnie spowodować coś naprawdę zaskakującego. Powieść odrywa od rzeczywistości, odpręża i przynosi refleksję. Pozostaje na długo w sercu i jest motorem działania. To właśnie kocham w twórczości Paula Coelho.


„Każdy koniec daje szansę na nowy początek”