Antologia polskiego reportażu XX wieku. Tom 1 recenzja

Antologia polskiego reportażu

WYBÓR REDAKCJI
Autor: @czyleciznamipilotka ·1 minuta
2021-02-19
Skomentuj
1 Polubienie
Reportaż (fr. reportage) – gatunek literacki z pogranicza publicystyki, literatury faktu i literatury pięknej (przez wczesną krytykę zwany przewrotnie „bękartem literatury pięknej i brukowej popołudniówki”) tak przynajmniej twierdzi wikipedia.
Dla mnie reportaż to niejednokrotnie misja społeczna lub wręcz humanitarna. A czy jest to poetycki reportaż, naturystyczny czy inny jakiś, chcę go czytać.

W Polsce mamy szczęście mieć (w przeszłości i teraz) fantastycznych reportażystów. Ludzi, którzy częstokroć sami nie wiedzieli, że piszą reportaże. Mieli jakąś wewnętrzną potrzebę, coś co mówiło im w środku, że najpierw chcą być świadkiem jakiegoś zdarzenia a potem nim się z nami podzielić. Formy stylistyczne, gatunek reportażu były tak różne jak różne charaktery piszących. Na pomysł genialnego połączenia owych prac w antologię wpadł Mariusz Szczygieł. Lub Wydawnictwo Czarne. Lub Michał Nogaś. :D

Genialne w tej księdze jest to, że możemy być świadkami ważkich zdarzeń w miejscach gdzie nas fizycznie nie ma. Ferdynand Goetel napisał w niej, że pisarz odbywa tę podróż za wszystkich, którzy nie jadą.

Praca reporterska to wyraz „nieegoizmu” a wręcz odwrotnie ogromnej potrzeby podzielenia się westchnieniami innych kultur, szerokości geograficznych ale też ulicy obok, którą niby znamy ale tam nie zachodzimy. Potrzeba zaalarmowania o pożarze ale też o pięknie, które nas omija. Reportaż czasem popycha by wstać z fotela i po prostu zajrzeć "w świat".
Ten gatunek literacki to kronika nas z literackim komentarzem. Życie to najlepsze płótno na obraz. Dzieje się zawsze.
„W życiu jednak, jak w kabale, może się zdarzyć i to, „czego się nie wie, czego się pragnie, a czego się nie spodziewa” - Ewa Szelburg-Zarembina.

Znajdziecie tu nazwiska kompletnie nieznane, anonimowe i znane, których nigdy nie podejrzewaliście o pisanie reportaży. Czasem oni sami siebie też nie. Piękna, pięknie wydana i obszerna księga na długie, zimowe dnie. Na szczęście przede mną jeszcze druga, równie obszerna co pierwsza, część. 


Moja ocena:

× 1 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Antologia polskiego reportażu XX wieku. Tom 1
Antologia polskiego reportażu XX wieku. Tom 1
Mariusz Szczygieł
7.8/10
Seria: Poza serią

Antologia to hołd złożony polskiej szkole reportażu, zbiór prezentujący jej najlepszych twórców, tych najsławniejszych i tych niesłusznie zapomnianych, a wspólnie tworzących reporterską historię XX wi...

Komentarze
Antologia polskiego reportażu XX wieku. Tom 1
Antologia polskiego reportażu XX wieku. Tom 1
Mariusz Szczygieł
7.8/10
Seria: Poza serią
Antologia to hołd złożony polskiej szkole reportażu, zbiór prezentujący jej najlepszych twórców, tych najsławniejszych i tych niesłusznie zapomnianych, a wspólnie tworzących reporterską historię XX wi...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Pozostałe recenzje @czyleciznamipilotka

Dziadkowie
Polsko-hiszpańska historia Argentyńczyka

Podobno pamięć trwa przez trzy pokolenia. Martin Caparrós napisał prawdziwe-nieprawdziwe wspomnienie o swoich dziadkach. Historię dwóch chłopaków, którzy właściwie nigdy...

Recenzja książki Dziadkowie
Najgłębsze Południe. Opowieści z Natchez, Missisipi
Historia Ibrahimy-księcia i niewolnika.

Niewolnictwo i segregacja rasowa to chyba najciemniejsze plamy historii amerykańskiej. Ciężko się o tym mówi, ale trzeba. Jeżeli sądzicie, że fakt, iż czarny człowiek ni...

Recenzja książki Najgłębsze Południe. Opowieści z Natchez, Missisipi

Nowe recenzje

Zimowa Księga Ludmiły
Zimowe wspomnienia
@maciejek7:

"Zawsze fascynowało mnie, jak jedna osoba albo jedno na pozór nieistotne wydarzenie potrafi sprawić, że nasze życie skr...

Recenzja książki Zimowa Księga Ludmiły
Jak stracić hrabiego w dziesięć tygodni
Romans współczesno-historyczny – A gdyby tak ży...
@wilisowskaa...:

Książka „Jak stracić hrabiego w dziesięć tygodni” jest bardzo współczesna, pomimo akcji dziejącej się w 1816 roku. Jenn...

Recenzja książki Jak stracić hrabiego w dziesięć tygodni
Bliska sobie
Niby nic, a jednak
@phd.joanna:

Po pierwsze, w tej książce autorka jest zdecydowanie dojrzalsza w słowie niż w swojej poprzedniej Zaopiekowanej mamie. ...

Recenzja książki Bliska sobie