Armagedon recenzja

"Armagedon" taki własnie tytuł nosi ostateczna potyczka pomiędzy jasnowidzem-oszustem Harrym Erskine`m a Misquamacusem - szamańskim Indianinem z dawnych czasów. Ten drugi nadal pała żądzą zemsty na białym człowieku i jest ona coraz silniejsza. Za pomocą demonów Indian Pueblo z Nowego Meksyku, Misquamacus zsyła na mieszkańców Ameryki ślepotę. Wzrok traci mnóstwo ludzi, także Prezydent Stanów Zjednoczonych. Piloci tracą panowanie nad samolotami i rozbijają się gdzie popadnie. Kierowcy podczas jazdy samochodami powodują gigantyczne karambole. Miasta stają w ogniu, zostaje zerwana łączność radiowa i telefoniczna.

Wzrok traci też siostra dobrze nam znanej Amelii Crusoe, która podejrzewając powrót Misquamacusa kontaktuje się z Harry`m. Nasi bohaterowie nie przejdą na zasłużoną emeryturę i wraz z doktorem Snowem i pojawiającym się duchem Śpiewającej Skały, będą musieli ostatecznie rozprawić się z pradawnym złem. Pojawią się tu nowi bohaterowie, którzy odegrają dużą rolę w walce z Misquamacusem.

Książka jest bardzo dobrze napisana, Masterton idzie z duchem czasu, Harry też - wszędzie są Ipody, Blackberry i Nintendo Wii. Aż strach pomyśleć, że seria rodziła się w czasach, kiedy o komórkach nikt nawet nie myślał. Czasy się zmieniają, ale nie nasi ulubieńcy. Harry jest wciąż przezabawny, Amelia cechuje się wrażliwością psychiczną, doktor Snow bada z entuzjazmem kulturę Indian, Śpiewająca Skała wciąż przejawia chłodny dystans.

Ostateczne starcie z Misquamacusem jest spektakularne, choć może nie tak jak w "Duchu Zagłady". Z tą książką można fantastycznie spędzić czas. Szkoda, że to już koniec. Chyba, że...